De Prins en de Kikker ~ YouTube Fanfiction ~ ON HOLD

~{ 25 }~

*De volgende dag*

Pov Jeremy

Diep in gedachten loop ik door mijn kamer heen en weer te ijsberen. De jongen zit op het bed en ik voel hoe zijn ogen ieder stap die ik zet volgen. Ik probeer te bedenken wat er nu zal gaan gebeuren. Iets of iemand heeft mij en de jongen gezien, ik heb nog steeds niet het vertrouwen van de jongen gewonnen, wel een beetje maar ja... Mijn vader is waarschijnlijk woedend, ik moet van die meiden af zien te komen en-

"Hond." Hoor ik opeens achter me. Het trekt me uit mijn gedachten en even neem ik de tijd om het woord voor de jongen te herhalen en naar hem te glimlachen.

Sinds ik hem heb teruggevonden is hij opeens zoveel meer gaan praten. Of ja... woorden gaan noemen. Zo nu en dan noemt hij opeens een woord en ik herhaal het dan waarna ik naar hem glimlach in de hoop hem zo aan te moedigen. Tot nu toe heeft het gewerkt. Ik heb woorden als; brood, kasteel, paard, trap, vogel, deur-

"Bed!"

Weer herhaal ik het woord en glimlach.

...hond en bed gehoord. Er zit geen enkele samenhang tussen, maar het feit dat hij praat maakt mij al gelukkiger.

Maar goed... wat ga ik in vredesnaam doen aan die meiden. Ze zijn echt aardig dus ik wil ze niet kwetsen, maar ik voel ook niks voor ze. Niet te vergeten dat Nathalie en...

Maaike?

Ja Maaike.

Nathalie en Maaike volgens mij echt hun hoop hierop hebben gezet. Net als mijn ouders...

Nelissa vormt gelukkig niet zo'n groot probleem. Ze is geadopteerd dus dat zou betekenen dat ze hoe dan ook van lagere afkomst is en dus niet met mij mag trouwen. Ik hoef het alleen nog maar aan mijn vader uit te leggen en hoppa...!

Oh ja... mijn vader...

Rillingen lopen over mijn rug als ik terugdenk aan zijn woorden.

"Het is de bedoeling dat deze mensen mij respecteren, en jij zult dat niet in de weg staan," Hij pakte mijn kin beet en dwong mij hem aan te kijken. Ik weet nog hoe doordringend zijn ogen in de mijne keken.
"Als jij ook maar een greintje schande brengt over mij, of over je familie, zullen er consequenties volgen, hoor je me?! En geloof me, ze zijn geen pretje..."

Consequenties... hoe meer ik erover nadenken, hoe meer zorgen ik me maak. Mijn vader is geen vriendelijke man en al helemaal niet als iemand ongehoorza-

"Harm..."

Verbaasd trek ik een wenkbrauw op voor ik me omdraai. Wat voor woord is dat nou weer?

De jongen kijk diep in gedachten voor zich uit een spreekt het nog een paar keer uit. Dan richt hij zich met een trotse glimlach naar mij, een afwachtende blik rust op zijn gezicht.

"Harm?" herhaal ik het woord voorzichtig. Zijn glimlach wordt nog breder en hij begint het woord nog vaker te herhalen.

Ik schud toegeeflijk mijn hoofd, in gedachten, en ga weer verder met mijn rondjes. Gefrustreerd probeer ik me weer op mijn gedachten te focussen, constant verstoord door de jongen en zijn nieuwe woord; Harm.

"Harm."

Ja dat zei ik net, Harm.

Ik wil hem net vragen of hij zachter kan doen als hij opeens stilvalt. Ik kijk op en zie hem naar de deur staren. Dan hoor ik geklop achter me.

Mijn hart slaat een slag over terwijl ik snel een schietgebedje doe.

Laat het alsjeblieft niet mijn vader zijn...

Ik gebaar naar de jongen dat hij stil moet zijn, ook al was hij dit al, en maak mijn weg naar de deur waar ik zenuwachtig blijf staan.

Als ik gewoon de deur dicht houdt kan hij ook niet naar binnen... Oke dat klopt niet, er zit geen slot op deze deuren dus hij kan hoe dan ook gewoon naar binnen stormen. Lang leve priva-

"Jer...!" Hoor ik door de deur heen.

Opluchting overspoeld mijn lichaam en snel gooi ik de deur open.

"Joost!" Ik kan het niet laten om te glimlachen, hoe bezorgd zijn blik ook staat.

Ik stap opzij en laat hem binnen.

Ik zie hoe hij even kort oogcontact met de jongen maakt voor hij zich weer op mij richt. "Wat was er nou met je? Ik begreep er helemaal niks van," Zijn stem klinkt verwijtend, maar toch kijkt hij bezorgd.

"Sorry Joost, echt het spijt me. Ik had net van mijn vader te horen gekregen dat ze toch mijn huwelijksleven weer gaan controleren, dus ik ben daarna al schreeuwde weggerend. Alleen toen ik op mijn kamer kwam kon ik de jongen nergens vinden en ja... Ik raakte in paniek denk ik... sorry," schuldig kijk ik naar mijn voeten. Het was echt niet goed zoals ik me tegenover Joost gedroeg.

"Het is al goed Jer, ik snap het. Heel veel sterkte alvast."

Ik kijk op en glimlach dankbaar naar hem.

"Harm."

Ik zucht glimlachend en rol met mijn ogen. Vragend kijkt Joost mij aan.

"Sinds ik hem heb teruggevonden zegt hij opeens een stuk meer woorden, ik heb alleen geen idee wat voor woord dit is of wat het betekent... En hij loopt het de afgelopen 5 minuten constant te zeggen," leg ik uit.

Joost knikt begrijpend en begint te lachen. "Ook veel succes daarmee!"

Ik moet ook lachen, "Bedankt, ik hoop alleen dat hij snel op een nieuw woord komt, anders wordt ik echt gest—"

Nog voor ik kan uitpraten wordt ik onderbroken door een luide schreeuw. Verschrikt kijk ik om me heen, direct zoekend naar de jongen. Ik vind hem in elkaar gekropen, nog steeds zittend op het bed met zijn handen over zijn oren.

"Volgens mij kwam het van buiten...!" Hoor ik Joosts geschrokken stem roepen. Ik scheur mijn blik los van de jongen en loop snel naar het raam toe.

Nog meer schreeuwen volgen de eerste. De een nog luider en wanhopiger dan de ander.

Geschrokken hoor ik Joost naar adem happen als hij ziet wat er gaande is.

"Oh nee..."

-
Volgens mij moest dit deel gisteren online komen
Whoops
Maar hier is ie 😅
Enjoy the day :)