De Prins en de Kikker ~ YouTube Fanfiction ~ ON HOLD

~{ 59 }~

Zou er meer achter zitten?

De deur valt achter ons dicht en ein-de-lijk bevinden we ons weer in de hal. Een opgeluchte zucht verlaat mijn longen en ik durf me voorzichtig een beetje te ontspannen. Zodra ik zeker weet dat er niemand anders dan ons in de hal is leun ik tegen de dichtstbijzijnde muur en laat me naar beneden glijden. Ik trek mijn knieën op naar mijn borst en laat mijn hoofd tegen de muur achter me leunen terwijl ik probeer alle spanning uit mijn lichaam te laten ontsnappen.

De bijeenkomst ging... 'goed'.

Voordat mijn ouders weggingen was de sfeer heel gespannen. Ik probeerde me toen vooral op mijn etiquette te focussen in de hoop mijn vader zo tevreden te stellen. En, afgezien van dat ene moment waarop ik mijn focus verloor, ging het nog best goed. Voor zover als ik dat zelf zou kunnen zeggen natuurlijk.

Toen mijn ouders eenmaal de ruimte hadden verlaten zakte de spanning weg en ontstond er een soort gesprek tussen ons. Dat moment met Link was natuurlijk niet fijn-

"Al van jongs af aan ben ik samen met Joost, mijn beste vriend, bevriend met Jer."

-Ik zou liegen als ik zei dat het me niet meer dwars zat - maar na dat hele gebeuren met Nathalie en Nelissa kwam er wel gewoon een normaal gesprek op gang. Hierdoor heb ik de meiden wel iets beter leren kennen.

Maar nog niet genoeg.

Zoals ik eerder al wist, ze hebben allemaal hun voordelen en ik begrijp wel wat mijn vader in ze ziet, maar-

Maar...

Maar wat?

Maar, het klopt gewoon niet.

Iets klopt er niet...

"Jer, hier is geen tijd voor," hoor ik een stem zacht zeggen. Ik open mijn ogen en zie Link voor me staan. Ik probeer de emotie van zijn gezicht af te lezen, maar heb helaas weinig succes. Hij lijkt in ieder geval niet boos, eerder ongeduldig.

"Wat?" mompel ik verward terwijl ik kort mijn hand door mijn haren haal.

"Ik zei 'We hebben hier geen tijd voor'," herhaalt hij zijn woorden, nu met meer nadruk, "Als we te lang wegblijven gaat Joost zich sowieso zorgen maken. Dus beter gaan we nu en dan kun je later op je kamer wel uitrusten," vervolgd Link terwijl ik lichtelijk moeizaam overeind kom.

Hij voegt er nog iets aan toe, maar net op dat moment ben ik bezig met het afkloppen van mijn kleren, waardoor ik het niet goed versta. Ik kijk op en zie dat hij al begonnen is met terug lopen, dus snel klop ik de rest van het vloer vuil af en loop achter hem aan.

"Sorry, wat zei je als laatste?" vraag ik als ik weer naast hem loop. Ik hoor hem zuchten waarna hij alweer zijn woorden herhaalt.

"Dat Harm waarschijnlijk ook niet kan wachten op je terugkomst," mompelt hij terwijl hij voor zich uit kijkt en stevig doorstapt.

Ik laat mijn blik zakken en kijk naar de vloer die onder mij voorbij glijdt. Het is beter als ik hier niet op reageer. Ik weet hoe gevoelig het onderwerp tussen ons ligt en deze terugkerende, ongemakkelijke spanning is al erg genoeg.

"Wat was het nieuws dat mijn vader kreeg?" vraag ik dan maar om het onderwerp te veranderen. Ik hoor Link naast me een zucht slaken voor hij begint te praten.

"Nieuws van de wacht patrouille, blijkbaar is in het Beloftes Woud een groep onbekende mensen gespot. Ze weten nog niks zeker maar er wordt gedacht dat het om een groep druïden zou kunnen gaan," legt hij uit op monotone toon. Ondertussen hebben we de zaal van de Bijeenkomst al een aardig stuk achter ons gelaten en bevinden we ons ergens halverwege de route.