De Prins en de Kikker ~ YouTube Fanfiction ~ ON HOLD

~{ 17 }~

Wat doen zij hier?

"Link...?"

"Ja, mijn prins?" vraagt hij nederig.

"Zou je het erg vinden om nog een keer mijn dienstknecht te spelen?" Bijna smekend kijk ik hem aan.

We hebben dit al eens eerder gedaan. Als mijn dienstknecht mag hij namelijk overal mee naar binnen zonder dat men er vragen over gaat stellen. De laatste keer was volgens mijn vorige herfst. Mijn nicht ging toen trouwen en ik wilde absoluut niet alleen zijn bij mijn familie. Dus toen was Link met mij meegegaan als mijn 'dienstknecht'.

"Als mijn prins dat van mij wens?" zegt hij zo slijmerig mogelijk.

"Link ik meen het, als je niet wilt moet je het gewoon zeggen oke? Het boeit me niet dat ik een prins ben!" Wanhopig probeer ik mijn waardige houding aan te houden aangezien een aantal mensen mij al in het oog hebben gekregen.

"Wat krijg ik er voor terug?" Ik kijk achter me zie dat hij een stiekem glimlachje op zijn gezicht heeft. Ik probeer snel na te denken maar kan op niks komen. We zijn bijna bij de verzameling mensen aangekomen.

"Wat je maar wilt." mompel ik snel.

"Deal." hoor ik hem achter me fluisteren.

Ik zucht opgelucht en dan loop ik snel naar de zijdeur. Niet langs de mensen, dat zou veel te veel energie kosten en ook nog een ongepast zijn.

Ik klop aan en even later gaat de deur open. "Mijn prins," wordt ik begroet door de wachters. Ik knik als groet en loop snel naar binnen, op de voet gevolgd door Link.

Terwijl ik verder naar voren loopt blijft Link staan aan de rand van de open ruimte, naast de andere dienstknechten. Ik kijk nog even achterom en zie hem stiekem zijn duim opsteken. Ik glimlach dankbaar naar hem en loop dan richting mijn ouders, helemaal voorin de zaal.

Ze zijn druk in gesprek met één van de raadsleden en hebben me nog niet gezien. Ik ga op een halve meter achter ze staan, adem nog een keer diep in, zet mijn grootste glimlach op en wacht tot er een stilte valt in het gesprek.

"Vader, moeder," zeg ik plechtig. Ze draaien zich om en ik maak snel een buiging waarna ik ze weer aankijk. Mijn moeder ziet dat ik mijn best doe en glimlacht trots naar me. Mijn vader daarentegen laten zijn ogen over mijn kleding gaan en kijkt me daarna met een teleurgestelde blik aan.

"Ik dacht dat ik ordes had gegeven voor een nette outfit," zegt hij neerbuigend.

Misschien had ik toch niet die deur in die wachters hun gezicht dicht moeten gooien...

"Excuses vader, het was niet van mijn intentie om u teleur te stellen," zeg ik vlug. Hij knikt en richt zich weer op het raadslid.

"Ehm... vader?" vraag ik onzeker. Hij zucht en draait zich weer om.

"Wat?" vraagt hij kortaf.

"Nou... ik vroeg me af waarvoor u mij nodig had... E-en wat doen al die mensen buiten eigenlijk hier?" voorzichtig kijk ik hem aan. Ik weet dat hij het respectloos vind als mensen hem vol in de ogen aankijken.

"Daar kom je zo achter Jeremy, en laat me nu mijn gesprek afmaken." Ik zucht en knik terwijl ik naar mijn voeten kijk. Stil blijf ik staan. Al snel dwalen mijn gedachten af naar de jongen. Ik hoop dat alles goed gaat. Het voelt gewoon niet goed om hem zo achter te laten...

*

"Jeremy!"

Ik kijk op en zie mijn vader. Hij maakt een gebaar dat ik naar hem toe moet komen. Snel wenk ik Link en loop naar mijn vader toe. Mijn moeder staat er al weer.

"Ja vader?" vraag ik als ik bij hem ben. "Zometeen komen hier een aantal belangrijke mensen en ik wil dat jij je gaat gedragen! Je bent een prins en dat wordt nu eenmaal van je verwacht!" Streng kijkt hij me aan

"Ja va-"

"Ik ben nog niet klaar," wordt ik onderbroken. Ik slik en kijk naar mijn voeten.

"Het is de bedoeling dat deze mensen mij respecteren, en jij zult dat niet in de weg staan," Hij pakt mijn kaak beet en dwingt mij hem aan te kijken. Doordringend kijken zijn ogen in de mijne.

"Als jij ook maar een greintje schande brengt over mij, of over je familie, zullen er consequenties volgen, hoor je me?! En geloof me, ze zijn geen pretje..." Snel knik ik met mijn hoofd. Dat wordt op mijn tenen lopen vandaag...

"Uwe majesteit," klinkt het opeens naast ons. Mijn vader laat me los en richt zich tot de bediende.

"We zijn gereed om de gasten te ontvangen," vertelt de bediende nadat hij een buiging heeft gemaakt. Pijnlijk wrijf ik over mijn kaak. Mijn vader geeft hem wat bevelen en loopt dan achter hem aan. Ik zie nog net hoe hij nog even achter zich kijkt en mij een strenge blik geeft. Ik zucht en kijk naar mijn voeten.

Opeens voel ik een hand op mijn schouder. Ik kijk achter me en zie Link bemoedigend naar me glimlachen. Ik glimlach dankbaar terug en loop dan naar mijn moeder.

"Mam? Waarvoor zijn deze gasten hier?"

"Daar kom je zo achter Jeremy, je vader legt het wel uit."

"Maar mam-"

"Sorry Jer." Ze kijkt me aan en even zie ik een blik van medelijden voorbij trekken voor ze weer haar glimlach opzet en achter mijn vader aan loopt.

"Ik vertrouw het niet..." mompel ik zachtjes.

"Je bent niet de enige," hoor ik Link achter me zeggen. Ik zucht en loop dan ook maar achter mijn ouders aan. Eens zien wie deze mensen zijn...

-

"Prins Jeremy Sylvester Cristiano Tranomino Kimpiander Paarntiano Frieser Zoon van Koning Evert Frieser der Koninklijke Youtube van Youtubeland" ~ Nathalie 😂😂❤️
(FanvanJeremy )

Misschien dat ik er nog wat mee gaan doen maar ik weet nog niet wat... 🤔😏