~{ 52 }~

77 11 15
                                    

Misschien was het toch niet de paardengeur...

Voor een moment slippen mijn gedachten weer terug naar het aanzicht van zijn rug.

Zou dat misschien zijn waarom hij zo bang is?

Is hij bang voor mijn reactie?

Waarom zou hij bang zijn voor mijn reactie...?

De angst die ik bij hem zie geeft mij het gevoel alsof hij zijn leven niet zeker is...

Ik kijk weer naar Harm en zie hoe hij tegen de muur aan gedrukt staat. Zijn ogen staren naar mij en kijken in mijn ogen, opzoek naar iets waarvan ik weet dat hij het niet gaat vinden.

Geen haat, geen woede, geen afgunst.

Hoe hard hij ook zoekt, ik weet dat hij die emoties niet gaat vinden. Toch lijkt de angst bij hem niet af te nemen.

"Harm," fluister ik zachtjes. Het is het eerste wat ik zeg sinds ik de kamer in ben gelopen, en ik kan zien dat het iets helpt. Zijn lichaam komt iets tot rust van de gespannen staat dat het in was en zijn blik lijkt iets rustiger te worden. Maar compleet rustig is hij nog steeds niet.

Ik moet bij hem in de buurt zien te komen, anders kan ik hem nooit helemaal gerust stellen...

Ik zet weer een stap naar voren, en behalve het opnieuw aanspannen van zijn lichaam geeft hij geen reactie. Gelukkig. Ik zit nog een stap, en nog een, en weet zo steeds dichter zijn buurt te komen. Iedere keer als hij in paniek wilt raken zeg ik zijn naam of gebruik ik andere zachte woorden om hem weer kalm te krijgen, en het lijkt te werken. Uiteindelijk sta ik nog maar ongeveer een halve meter van hem verwijdert.

Ik probeer te bedenken wat ik nu het beste kan doen. Zijn ogen, waarin ik nu pas kleine tranen kan ontdekken, stralen lichte angst uit. Maar ook iets anders. Hoop, alsof hij niet bang wilt zijn. Hij hoeft ook niet bang te zijn, maar ik weet niet zeker of hij dat weet.

Ik geef hem een verontschuldigende blik voor de riskante laatste stap zet waardoor ik voor hem kom te staan. Ik heb meteen door hoe een grote fout dit was als ik zie hoe de paniek vrijwel direct door hem heen schiet. Zijn ogen, zijn houding. zijn ademhaling, alles verandert weer terug naar een staat van angst. Ik voorzie hoe hij weg wilt glippen en grijp snel, maar voorzichtig, zijn linkerpols vast. Zodra hij doorheeft dat hij niet weg kan zie ik zijn uitstraling weer veranderen. Smekend kijkt hij mij nu aan. De tranen ontsnappen uit zijn ogen terwijl zijn ademhaling verder en verder toeneemt. Ik herken deze vorm van angst.

Doodsangst...

Waarom doodsangst?

"Harm," fluister ik voor de zoveelste keer terwijl ik mijn rechterhand af laat zakken om onze vingers te verstrengelen, "Harm alsjeblieft, het is oké."

Ik knijp zacht in zijn hand voor ik linkerhand omhoog breng en op de zijkant van zijn gezicht plaats.

"Ik doe je niks," zeg ik zachtjes terwijl ik met mijn duim voorzichtig zijn tranen weg veeg, een handeling die maar al te bekend is geworden voor mij.

De manier waarop we nu staan, mijn ene hand verstrengeld in de zijne terwijl mijn andere op zijn wang rust, komt me akelig bekend voor. Ik voel een nerveus gevoel in me naar boven kruipen, maar ik druk het weg. Nu is niet het moment om daarover na te denken.

"Ik doe je niks," fluister ik een laatste keer. Ik zie hoe Harm ontspant en hoe de angst langzaam wegdrijft uit zijn blik. In plaats daarvan dringt een andere emotie binnen. Ik probeer te ontdekken wat het is maar krijg de kans niet als Harm mijn hand ineens loslaat en zijn armen om mij heen slaat.

Ik verberg mijn glimlach in zijn haar als ik hem nog dichter tegen mij aantrek. Zijn zachte geur vult mijn neus en zijn, nu rustige, ademhaling mijn oren. Toen ik voor de deur stond te twijfelen was dit wel het laatste wat ik verwacht had. Ik wordt omgeven door zijn warmte en probeer ervan te genieten alvorens mijn zorgen weer terugkomen.

Zijn rug... hoe...?

Ik sta op het punt om hem los te laten zodat ik erover kan beginnen als ik een stem achter me hoor. Mijn ogen verwijden zich van schrik terwijl ik snel Harm loslaat, maar het is al te laat...

"Prins Jeremy, uw vader verwa-... oh..."

-
Cliffhanger? :)
Hehehe
Kinda verwarrend allemaal I know 😅
Enjoy the day :D

De Prins en de Kikker ~ YouTube Fanfiction ~ ON HOLD Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu