De Prins en de Kikker ~ YouTube Fanfiction ~ ON HOLD

~{ 26 }~

"Oh nee..."

"VADER!" schreeuw ik woedend terwijl ik naar hem toe loop. "VADER DIT KUNT U NIET MENEN! WAAROM?! WAAROM DOET U HEM DIT AAN?!"

Hij doet niks anders dan me met een vies lachje aankijken. Hij opent zijn mond om wat te zeggen, maar ik hoor het al niet meer als opnieuw een klap, gevolgd door een schreeuw mijn oren vult.

"AAAAAAAAAAAAAH"

~*~

"Joost wat gebeurt er?" vraag ik zo duidelijk mogelijk. Ik ben gestopt met lopen en wacht nu op Joost's antwoord.

Hij draait zich om en begint naar de deur te stormen.

"Joost?!" roep ik nog voor hij de deur bereikt.

Hij pakt de klinkt, gooit de deur open en rent de gang op. "Link!" Is het enige antwoord dat ik hem nog hoor roepen.

Link...?!

Ik hoor nog een schreeuw en voel mijn hart wegzakken. Vlug maak ik mijn weg naar het raam en kijk naar buiten.

Daar-

Ik hoor een klap, en daarna de schreeuw.

Nee, nee, nee, nee...

Ik voel alle kleur in mijn gezicht wegtrekken.

Als bevroren blijf ik staan, genageld aan de grond van schrik.

Een volgende schreeuw haalt mij terug. Ik weet mijn blik los te trekken en kijk weg.

Mijn ogen glijden over het plein waar ik mijn vader zie. Woede begint in mij op te borrelen.

Hoe durft hij?!

Ik kom eindelijk in beweging en ren weg bij het raam. Zo snel ik kan ga Joost achterna. Met twee treden tegelijk spring ik van de trap af terwijl ik helder na probeer te denken.

Link. Waarom Link? Wat heeft hij verkeerd gedaan?

Terwijl ik door ren beginnen de beelden zich weer in mijn hoofd te vormen.

Het gescheurde hemd dat naast Link op de grond lag, de donkerrode striemen die op zijn ontblote rug verspreid stonden, zijn gebogen hoofd dat omhoog schoot bij iedere slag, de manier waarop hij probeerde zijn lichaam weg te trekken, zijn handen die iedere keer verwoed aan de kettingen trokken in een poging om los te komen...

Alleen al de grijns die op het gezicht van de man stond toen hij zijn zweep weer omhoog hief geeft mij een misselijk gevoel.

"LAAT ME ER ******** LANGS, STELLETJE HARTELOZE ZWIJNEN" hoor ik Joost roepen als ik bijna bij hem ben.

Ik ren de laatste deur door en kom zo op de binnenplaats terecht. Een hele groep mensen staan in een soort cirkel om het midden heen, en ik weet waar ze naar kijken. Nog een klap, vrijwel direct gevolgd met een schreeuw, vult de lucht en ik hoor tot mijn afschuw een aantal mensen klappen en juichen.

Stelletje achterbakse ezels.

Ik probeer me af te sluiten voor het geschreeuw en richt me daarentegen op Joost die even verderop een stel wachters staat uit te schelden.

"HERSENLOZE VARKENS!!! LAAT ME ERDOOR JIJ MIEZERIG ONGEDIERTE!!!" Ik zie hoe hij probeert er doorheen te beuken, maar weer naar achter wordt geduwd door de toch wel sterk uitziende mannen. (Die overigens niet echt onder de indruk lijken te zijn van Joost's taalgebruik)

Joost herpakt snel zijn evenwicht en stormt weer naar voren.

Zonder er nog verder op te letten ren ik naar voren en baan me een weg door de menigte. Ik hoor nog een paar ontzette opmerkingen, maar zodra ze doorhebben wie ik ben houden ze hun mond.

Het heeft zo zijn voordelen...

Half struikelend kom ik aan in het midden. Snel kijk ik rond, het aanzicht van Link ontwijkend, op zoek naar mijn vader. Ik zie een aantal mensen verbaast naar me wijzen maar ook dat negeer ik.

Zodra ik mijn vader zie begin ik op hem af te stormen.

~*~

"VADER!" schreeuw ik woedend terwijl ik naar hem toe loop. "VADER DIT KUNT U NIET MENEN! WAAROM?! WAAROM DOET U HEM DIT AAN?!"

Hij doet niks anders dan me met een vies lachje aankijken. Hij opent zijn mond om wat te zeggen, maar ik hoor het al niet meer als opnieuw een klap, gevolgd door een schreeuw mijn oren vult.

"AAAAAAAAAAAAAH"

Ik voel mijn maag omdraaien en kijk hem vuil aan.

"Hoeveel...?" vraag ik. Mijn stem klinkt bijna emotieloos.

"16," antwoord hij met een grijns.

"Van de...?"

"25."

Als ik niet beter had geweten had ik die valse grijns van zijn gezicht geslagen.

In plaats daarvan keer ik hem de rug toe. Ik hoor opnieuw hoe Link schreeuwt en zie hem nog net in elkaar krimpen.

17...

Met grote stappen begin ik naar het midden van de cirkel te lopen. Recht op de man af die Links 'straf' uitdeelt.

Als ik bijna bij hem ben zie ik hoe hij zijn zweep weer omhoog heft. Klaar om nog een klap uit te delen. Zonder er verder bij na te denken ren ik naar voren en spring voor Link.

-

So that's what was happening 🤔
Enjoy the day 🤗❤️