Düşman sınıflar (Devamı)

60#🍁

Sabahın erken saatlerinde hazırlanıp kendini sokaklara atmıştı bile genç kız,kafaya koymuştu kızın abisi ne kadar görüşmemelerini istese de bu onun iyliği içindi bu şekilde yaşayamazdı gerçeklerin farkına varmalı üstesinden gelmeli diye düşünüyordu.Ama nasıl konuşacağı ile ilgili aklında hiç bir fikri yoktu.Kızın abisine denk gelirse hiç de iyi şeyler olmayacaktı onun açısından, o gün kendisine net bir şekilde kardeşisinden uzak durmasını belli etmişti ama onu dinlemek kızın hayatını iyice içinden çıkılmaz bir yola sürükleyecekti inatçı tavrını ortaya koyan genç kız,hafif su birikintilerine basarak kardeşinden öğrendiği adrese doğru yavaş adımlarla ilerliyordu.

Kış aylarında olmamalarına rağmen elleri şimdiden buz tutmuştu resmen,havanın soğukluğundan yakınan genç kız bu görüşmeyi hızlı bir şekilde bitirip o sıcak iş yerine dönmek istiyordu.Sonunda verilen adres önüne çıktığında adımları kendiliğinden durdu.

Şimdi ne yapmalıydı zile basıp kaderine kim çıkarsa deyip bunu göze mi almalıydı ?Yoksa bu soğuk havada kızın çıkmasını mı beklemeliydi?
İlk seçenek pek de iyi bir fikir değildi.Kapıyı kızın abisi açma olasılığı da vardı onunla karşılaşıp tekrar bir tartışmaya girmek istemiyordu.
Üstelik o gün onunla son derece kibar bir dille konuşmasına rağmen karşısındaki adam makineli tüfek gibi söyleyeceklerini söyleyip çekip gitmişti bu sefer o kadar sakin kalamayabilirdi.

Havanın soğuk olmasına rağmen beklemeye karar verdi.Mutlaka konuşmalıydı

Aradan geçen zaman kız için asır gibi geldi.Üstüne aldığı montun fermuarını sonuna kadar çekti.Kolundaki saatine baktı neredeyse 9'a geliyordu ama evden çıkan hiç kimse yoktu.
Kapının önünde oluşan hareketlilikle oraya odaklandı.

İnce hırkasıyla evden çıkan Asel dışarı çıktığında karşılaştığı soğukla bu kadar ince giyindiği için kendine kızdı ama yapacak birşey yoktu bir daha eve çıkamazdı kollarını her zaman yaptığı gibi kendine sararak ilerlemeye başladı.

Asel'in çıktığını gören genç kız onu kaçırmak istemeyerek adımlarını hızlandırıp önünü kesti.

"Merhaba Asel"

Gülay ablayı karşısında gören Asel,ne tepki vereceğini bilemedi normal olarak iyi birine benziyordu.Kendisine gülümseyen Gülay ablaya daha fazla tepkisiz kalmayarak oda gülümsemesine karşılık verdi.

"Merhaba"

"Zamanın varsa biraz konuşabilirmiyiz"

"Ne hakkında?"

"Bana bahsettiğin konu hakkında"

"Biliyorsun gördüğüm şeylerin benle bir alakası olmadığının farkına vardım artık kabus görmüyorum ve daha iyiyim o yüzden konuşacak bir konu da yok ortada"

Kendinden bu kadar emin konuşan Asel'e üzülmeden edemiyordu.

"Bak tatlım şimdilik böyle düşünmen normal belki bir süreliğine kabuslar bitmiş olabilir ama tekrar başlayacak bende sana bu konuda yardım etmek istiyorum sana yardım edebilmem için senin de yardımcı olman lazım bana birlikte bunun üstesinden gelebiliriz"

"Ben hiç birşey konuşmak istemiyorum"

Kendisini dinlemek istemeyen kıza karşı abisiyle ne kadar benzer bir yönleri olduğunu farketti.Neden kimse kendini kaale almıyordu olmayan birşeyi önlerine koyup konuşmuyordu sonuçta

"Söyleyeceklerimi merak etmiyormusun?En azından söyleyeceklerimi bir dinle"

"Tamam söyleyeceklerini dinleyeceğim"diyerek pes etti.