Düşman sınıflar (Devamı)

40#🍁

****
Artık adının Bars olduğundan bile şüpeliyim

****

Dün gece Bars'ın konuşmalarına tanık olduktan sonra beni görmemesi için oradan uzaklaşmıştım.Güneşin yüzüme vurmasıyla saatin 7 civarlarında olduğunu anlamıştım.Akşam üzeri geldiğimden Bars konusunu düşünmekten gözüme uyku girmemişti.Ve bu bedenim için iyi değildi.

Yorgun hissetmeme rağmen kafamın içindeki konuşmaların sesi kesmedikçe uyumam mümkün değildi.
Yatakla bağımı kopararak ayağa kalktım.Saatin henüz erken olduğunu bildiğimden kendime sıcak bir kahve yapmak için mutfağa ilerlerdim.

Mutfağa girip kahve yapmak için sıcak su üstüne verdim.

"Hayırdır sen bu saatte kalkarmıydın?"gelen sesle birlikte bende arkamı döndüm.

"Uyku tutmadı"dedim düşüncelerimin aksini iddia ederek, Azra gözünü kısmış bir vaziyette önümden geçip mutfağın sol köşesinde kalan sandalyeye oturup gözlerini üstüme dikti.

"Seni iyi tanıyorum Asel, bu saatte kalkmanın mutlaka bir sebebi veya buna sebep olan birileri var"cümlesinin altında yatan imaya karşı yüzüne tepkisizce baktım sadece "Birşey olduğu yok erken kalkmamı nerden nereye bağladın Azra?Hem ben senin bu saatte neden ayakta olduğunu sorguluyormuyum"

"Sorgulayamazsın zaten çünkü ben senden hep erken kalkıyorum"diyerek belirtti.Suyumun kaynamasıyla "Soruların bittiyse kahve yapacağım kendime"diyerek üst çekmeden kupamı çıkarıp sıcak suyu doldurdum.Nescafe paketini alarak içindeki tozu suya ekleyerek çay kaşığı yardımıyla karıştırdım.

Kahvemi hazırlayana dek Azra bakışlarını bir dk bile üstümden çekmedi. "O gözlerini üstümden çek Azra,benim gibi insanların kafasından ne geçtiğini anlayamazsın eğer amacın buysa"diyerek onu mutfakta bırakarak salona geçip tekli koltuklardan birine oturdum.

Hazırladığım kahvemden bir yudum alarak o güzel kokuyu içime çektim.Çok sık içmesemde bazı zamanlarda kafamı toplamada yardımcı olan en büyük etken kahvemdi.

Azra mutfaktan çıkarak yanıma gelip karşımdaki koltuğa oturdu

"Benden birşeyler gizlediğini hissedebiliyorum Asel, son günlerde yaptıklarına bir anlam veremiyorum.Okul çıkışı yanımızdan ayrılıyorsun arıyorum kitap alacağım diyorsun eve geliyorsun bakıyorum elinde kitap yok unuttum diyerek beni geçiştiriyorsun benden birşeyler saklamana gerek yok her durumda yanında olacağımı biliyorsun"dedi bana güven vermek ister gibi,ben ona sonuna kadar güveniyordum.Ondan birşey sakladığım yoktu çünkü ortada ne döndüğüyle ilgili bir fikrim yoktu ama bugün aklımdaki sorunun cevabını alacaktım işte o zaman Azra'ya herşeyi anlatacaktım.Sadece biraz sabretmesi lazım

Kahvemden bir yudum daha alarak düşüncelerimden sıyrıldım.Azra'nın hayal kırıklığıyla bana bakan gözlerinin içine baktım.Bana öyle bakması içimi burkuyordu.Derin bir nefes alıp "Evet etrafımda birşeyler dönüyor ama senden saklama gibi bir durumum yok çünkü etrafımda dönen şeylere ben bile anlam veremiyorum kafamın içindeki sorulara mantıklı bir cevap bile veremezken sana ne anlatmamı bekliyorsun?Ama bu gün son herşeyi öğrenip olayları sana başından sonuna dek anlatacağım"

"Ne döndüğünü bilmiyorum ama sen söylüyorsan inanırım biliyorsun bana anlatacağın anı bekliyor olacağım biz birbirimizden birşey saklamadık hiç"diyerek bana sarıldı.Gülümseyerek bende ona karşılık verdim.

Saatin gelmesiyle kupamı mutfağa bırakarak hazırlanmak için koşar adımlarla odama çıktım.Üstüme mavi kot pantolon üzerine de siyah sade gömleğimi giyerek telefonumu ve çantamı alarak Azra'yla evden çıktık