Düşman sınıflar (Devamı)

64#🍁

Suçluluk bu dünyada kaldırılmaz en ağır yüktü şimdi aynı yük Bars'ında omuzlarındaydı belki yaşadıkları kızı o hale getirmişti ama konuşamamasına sebep olan kendisiydi.Anlamadan dinlemeden kızın bu iş için en uygun kişi olarak görüyordu ne yaşadıda yanına böyle bir teklifle geldi diye düşünmedi umursamadı.

Elindeki birayı tek yudumda bitirdi.

"Şimdi istediğin kadar pişmanlık duy şu saatten sonra hiç birşeyi değiştiremezsin"

Sarp'ın kendisine söylediğini kafasıyla onayladı ruhsuzca "Biliyorum"dedi oturduğu yerden kalkarak Asel'in kaldığı odaya gitti.
Asel Hakan ve Emir'in doktorun kendisi hakkında söylediklerini duymuştu yere çökmüş dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu bir daha kimseye sesini duyuramayacaktı.Yardım istediğinde duyan olmayacaktı kelimeler dudaklarının arasında dökülemeyecekti.

Bars yerde ağlayan kızı görünce ilk kez içi acımıştı.Eliyle kapıyı hafiften iterek girdi karanlık odaya, ışığı açmaya gerek duymadı gece lambası hafif ışığıyla kızın yüzünü zaten aydınlatıyordu.Oda aynı onun gibi yere çöküp oturdu.Elini kızın saçına koydu.
Asel başında hissettiği elle gözlerindeki yaşlara rağmen Bars'a baktı.Ona kızgın mı olmalıydı bilemiyordu duyguları karmakarışıktı.

Elini kızın başından çekerek gözlerine baktı "Özür dilerim" bu iki kelime ne kadar basit olsada Asel Bars'tan ilk kez duyuyordu.

"Benim yüzümden konuşamıyorsun artık"deyip gözlerini gözlerinden ayırdı.Ona baktığında daha da suçlu hissetmekten kendini alıkoyamıyordu.Ama Asel öyle değildi ağlamıyordu sadece öylece Bars'a bakıp kendisine söylediklerini dinliyordu o konuşamıyordu ama onun dudaklarının arasından çıkan her kelimeye artık özlem duyacağına hissedip üzülsede bir yandan Bars'ın hiç susmamasını istiyordu.

"Ne yaşadın veya bana neden öyle bir teklifle geldin bilmiyorum bu zamana kadarda merak etmedim ama şimdi ne yaşadığını umursuyorum,neyin üstesinden gelmeye çalıştığını bilmek istiyorum şimdi kendini suçlu hissettiği için yanımda diye düşünebilirsin çünkü öyle sadece içimdeki bu vijdan azabından kurtulmak istiyorum omuzlarımdaki yük kalksın istiyorum sen tekrar konuş istiyorum"

Son sözüne inanmayı o kadar çok istediki sadece kendini suçlu hissettiği için yanında olduğunu bilmek üzücüydü onun için omuzlarındaki yüktü şimdiye kadar ne yaşadığını sormayan adam şimdi kendini suçlu hissettiği için ne yaşadığını bilmek istiyordu.Gözlerinden düşün damlalara aldırmadan ona bakmayı bıraktı önüne döndü.Birşey söylemek istese söyleyebilirmiydi sanki onu duyan olucakmıydı?

"Ben duyarım senin kalbinden ne geçiyorsa kimse duymasada ben duyarım" gözleri tekrar onu bulurken onun gözleride zaten kendisindeydi.

"Senin yanında sadece kendimi suçlu hissettiğim için varım bu doğru bunun için bana kızabilirsin ama bana yaşadığın her ne varsa anlat sana yardımcı olurum"

Bana bir iki saniye baktıktan sonra oturduğu yerden kalkarak etrafına bakındı Asel'se onun hareketlerini izliyordu.Aynanın yanındaki sol çekmeden kağıt çıkartıp kalemde bulduktan sonra yanına gelerek oturdu.Elindekileri dizlerimin üstüne koyarak "Konuşamıyorsun ama yazabilirsin"

Dizlerinin üstündeki kağıt kaleme bakıp acı bir şekilde gülümsedi.Kalemi parmaklarının arasına alıp yazdı.

Yaşadıklarımı nasıl o gece sorgulamadıysan şimdide sorgulama kendini suçlu hissetmene gerektirecek birşey yok benim bünyem kaldırmadı o yüzden artık kimsenin beni duymasını bekleyemem birinden yardım istesem duymazlar ben şuan en savunmasız insanım,konuşamadığım cümleleri kağıt yoluyla yazıyorum şimdi,sen kendini suçlu hissetsen ne olur hissetmesen ne olur en zor anımda çığlık atsam duyabilirmisin? Sana ihtiyacım olduğunda yanımda olurmusun olamazsın bir insanın kalbinden neler geçtiğini bilemezsin benim ne yaşadığımı bilemezsin sen sadece çektiğin vijdan azabının dindirme peşindesin ama inanki buna ihtiyacım yok ne sana,ne yardımına,nede acımana