Düşman sınıflar (Devamı)

37#🍁

Erkan'ın yanımdan gittiğinden belli düşünüyordum.Hayatımdaki tek sorun Erkan gibi gözüksede değildi.Çalan telefonumla bakışlarımı boş duvardan çekip elimin arasındaki telefondan arayana baktım.

Bu sefer aramayı geri çevirmeyerek telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Bu telefonlarım neden açılmıyor Azra,tabi senin başını sokacak bir evin var biz onu bile bulamıyoruz borçlarım var ödemem lazım adamlar gün geçtikçe sıkıştırıyorlar diyorum hanım efendinin umrunda bile değiliz.Sen şuan o arkadaşım dediğin kişinin yanında kalıp el bebek gül bebek geçinirken biz burada bir lokma ekmek ağzımıza sokamıyoruz neden biliyormusun çünkü yok

Allah kahretsinki evime bir lokma ekmek sokacak kadar paramız yok bunların hepsi senin suçun annenin ve bizim bu durumda olmamızın tek suçlusu sensin biz burda yokluk çekerken sen orada sefasını sürüyorsun hiç mi üzülmüyorsun lan arıyorum açmıyormusun telefonlarımı açmadığında tüm sorunlar çözülmüyor adamlardan aldığım paraları vermezsem bu iş ölüme kadar gider.Tehdit,şantaja başladılar zaten beni düşünmüyorsan anneni düşün günlerdir ağzına tek bir lokma bile sokmadı.Ses versene ordamısın Azra

Göz yaşları eşliğinde aramayı sonlandırdım.Bu anlattıklarını bilmiyormuydum sanki biliyordum tüm ayrıntısına kadar hemde,eğer zamanında beni dinleyip kumar illetine bulaşmasaydı başımıza bunlar gelmezdi şimdi bile yaptığı hatanın farkında değildi.Günlerdir beni sadece para istemek için arıyordu en çokta bu canımı yakıyordu.Erkan'nın bana yaklaştığını görünce hızlıca kendimi toplayıp çokça kullandığım maskemi takındım

"Bakıyorumda hâlâ bıraktığım yerdesin"

"Bakıyorumda gözlerin biran olsun üstümden çekilmiyor.Beni mi izliyorsun?"

"İnan ondan daha önemli işlerim var"

Ayağa kalkarak "O zaman ben seni yalnız bırakayım"

Erkan elini havaya kaldırarak arkamda duran iki kızı yanına çağırdı.Kızlarda bu anı beklermiş gibi açıkça görülen beğenmeyle Erkan'ın yanına geldiler.Ben ne yaptığını anlamaya çalışırken Erkan gülümseyerek kızların adını sordu.Ben bu küçük ayrıntıyı merak etmediğim için kızların isimlerini duymazdan gelerek arkasından gelecek cümlelere kulak kesildim.

"Bildiğiniz üzere müzik yarışmasını ben kazandım"

"Evet biliyoruz sahneyi salladın resmen"diyen kıza,Erkan gülümseyerek bana baktı.Bense kaşlarımı çatıp önümde oynanan olaylara kafa yoruyordum.

"Okulun son günü bir etkinlik düzenlenecek benim sahnede bir partnere ihtiyacım var.Hanginiz benim partnerim olmak ister?"deyip gereksiz yere göz kırptı ama belliki Erkan'ın bu hareketi kızlar açısından hiç de gereksiz durmuyordu.Baya bir etkilenmişe benziyorlar.

"Seninle her yere gelirim"dedi kız gülerek, yanındaki kızda bunu onayladı.

"Bak gördün mü?Benimle o sahneye çıkmak isteyen bir ton kişi var ama ben seninle çıkıyorum" çatılan kaşlarım yavaştan inerek yerini alaya bıraktı.

"Bu herhangi bir etkilik değil.Herkesin öylece kafasına göre girebileceği etkinlik hiç değil.Ama madem o kadar kız seninle o sahneyi paylaşmaya hazır ne diye benimle zaman kaybediyorsun gir birinin koluna çık sahneye"diyerek gülerek arkamı döndüm.Ama bu hareketim Erkan'ın susturmaya yetmiyordu.

"Hay lanet olası şey öyle bir şansım varda ben mi gitmiyorum.Bunu sende çok iyi biliyorsun"diyerek söylenmeye devam etti.Sınıfa girmemle kızların bakışları bana döndü.

İdil "Eee anlat bakalım Erkanla o iş ne oldu?"

"Anlatacak birşey yok onunla o sahneye çıkmayacağım"