Dalyn's PoV
I was so devastated sa nangyare sa damit ko kanina but then this happened
"Stephen 😭 ayoko na huhu." Iyak lang ako ng iyak sa closet
Ayoko na lumabas. Para san pa? Para mapagtawanan?!
Nagmumukmok lang ako dito nang magring yung phone ko
"Stephen!"
Sigaw ko pagkakita ko ng caller ID. Pero nagdalwang isip ako sagutin. Baka makaapekto pa ako sa laro niya. Hindi niya pwedeng malaman. Mamaya na lang hapon pag natapos yung game.
Niyakap ko na lang yung phone ko thinking it was Stephen
*knock knock
"Leave me alone!!"
*knock knock
"Ano ba sabing iwan niyo ako mag-isa!"
"Baby... baka hikain ka dyan"
S-stephen?!
Binuksan niya yung closet and there I confirmed it was him
Yumakap ako agad sa kanya habang patuloy na umiiyak
"Stephen 😭"
"Ssshhh tahan na. Makakasama yan sayo"
"T-teka di ba may game ka? Anong ginagawa mo dito?"
"Hindi na ko sumama sa pagpunta. Nagpaalam ako kay coach and he said it was fine. You're more important than any game Dalyn. I knew something like this would happen kaya hindi na ako napilit sumama sa regionals."
"Pero-"
"Sssshhh enough crying baby. Ayusin na natin damit mo"
"P-pano eh puro punit na?"
"Ako bahala. I've learned a thing or two sa mga gantong bagay when I was with a friend before."
"Friend?"
"Yeah. He's gay don't worry haha"
"Heh! 😣"
Sinimulan niya ayusin yung damit and like flash natapos yun tapos pinasuot niya saken yung damit
"Kahit ayoko nakaexpose legs mo wala ako magawa dun sa lower part. It was just ruined"
Niyakap ko kaagad siya.
"Thank you 😣"
"Fix your make up. Wala na kong alam dyan baby."
"O-ok"
Mabilisang make up lang kaya natapos ako on time.
"Manonood ka ba?"
"Ang ganda ganda mo. And of course I'll watch you sige na magsstart na yata kayo"
"Pano ka?"
"Dito lang ako"
After the fashion show siya agad ang hinanap ko
When I saw him I immediately rushed towards him and hugged him
"You did great baby. I'm so proud of you!" I felt him hug me back
"Babyyyyy pano ko ngayon kung di ka dumating?"
"Pababayaan ba naman kita?"
"Di ba sabi ko naman sayo tumuloy ka sa game mo?"
