Words from a virgin (Oh No Not Anymore)

Het is ook niet altijd rozengeur en maneschijn

Ongeveer een halfjaar geleden, aan het einde van de zomervakentie, zat ik op een zaterdagavond op mijn  slaapkamer. Ik had geen plannen die avond, en ik was waarschijnlijk aan het netflixen ofzo.

Tot een toendertijd goede vriendin van mij me een berichtje stuurde. Ze had ruzie met haar ouders en ze wilde thuis weg. Dus besloot ik met haar mee te gaan.

We ontmoetten elkaar, ze was aan het huilen. Ze vertelde dat haar vader weer zo kut was, en dat ze zin had om even veel te drinken.

We gingen met de trein naar een dorpje verderop, waar een vriendengroep aan het chillen was waar ze veel mee om ging. Ik kende de jongens niet echt.

We kwamen daar aan, alles was oke. Het was best gezellig, en ik kletste een beetje met iedereen.

Er was een jongen, ik noem hem Daan, die heel de tijd om me heen hing. Hij had blond haar, bolle wangen en had zo ongeveer 30 kilo overgewicht. Oftewijl hij was dik. Niet mijn type. Hij hing heel de tijd om me heen, gaf me drankjes en probeerde met me te praten.

Ik was nog nooit dronken geweest, en ik had geen idee hoeveel ik kon drinken totsat het te veel was. Hij gaf me een glas cola-bacardi, en hij zei dat hij er niet zo veel in had gedaan. (Ik had daarvoor al meer gedronken.)

En op den duur herinner ik me slechts nog was flarden van de avond.

Ik herinner hoe ik het huis binnen strompelde om over te geven in het toilet.

Ik herinner me hoe Daan een arm om me heen sloeg en me naar zijn auto meenam.

Ik herinner me hoe hij in mijn borsten, in mijn billen kneep.

Ik herinner me hoe hij mij van de autostoel op de grond duwde en hij mij dwong om hem te pijpen.

Ik had dat nooit met hem willen doen.  Ik was niet bij mijn verstand, hij had nooit gebruik mogen maken van het feit dat ik geen keuzes kon maken.

Hij had nooit met opzet mij dronken moeten voeren, hij had nooit zo op mijn achterhoofd moeten duwen om zichzelf door mij te laten pijpen.

Het is niet dat ik getraumatiseerd ben ofzo, of dat ik nu bang ben van piemels. Integendeel, ik ben dol op piemels.

Maar ik heb me wel gerealiseerd dat niet alle jongens het beste me t je voor hebben, em dat sommigen je gebruiken voor hun eigen genot.

Hij heeft nu verkering. Ik heb het meisje gewaarschuwd, ik heb haar alles verteld, maar ze wilde niet luisteren. Ze zei letterlijk: 'Ja het is toch je eigen schuld? Dan had je je mond maar niet open moeten doen.'

Dus, ze moet het zelf weten. Het is nu haar verantwoordelijkheid.

See ya, hopelijk wordt het volgende deel weer iets positiever:)