Chapter 3: I'll drown you to death

36 2 2
                                    


AADYA

Pagkatapos kong kumain sa cafeteria ay tinungo ko ang daan papunta sa aming dormitoryo. Hindi ko talaga maunawaan ang sarili ko kung bakit ko ba pinatulan yung Tyrus na iyon. Yabang kase. Pero napansin ko ang lungkot sa kaniyang mga mata. Oh baka naman ay nag ooverthink na naman ako. Well, teka nga. Ba't ko ba iniisip ang damuhong iyon eh siya tong rason kung bakit napapahamak ako ng wala sa oras.

Habang naglalakad sa malawak at mahabang pasilyo ay nagmamasid ako kung may mga katulong ba na dumadaan mamaya niyan ay mahuli ako at isumbong sa headmaster. Kaunti lamang ang nakakaalam na pamangkin ako ng headmaster ng akademya. Baka merong ispiya dito at malaman na buhay pa pala ang anak ni Emersyn. Edi tigok ako kapag nagkataon, malamang.

Nagpalinga linga ako sa paligid at tahimik na nagmamasid ng may naramdaman akong paggalaw, sa sobrang pagkataranta ko ay muntik ko ng masagi ang vase sa lamesa. Bwesit!
Agad akong nagtago sa makapal na kurtina na nakatabing sa bintana ng dormitory. Pamilyar sa akin yung presensya niya pero di ko matukoy kung sino. Akala ko ba bawal ang tumambay sa dormitory pag may pasok tas ngayon malalaman kong may iba pang tao dito maliban sa akin. Anak ni lucifer!

Papalapit na yung tao, gaga ka Aadya, takbo na. Ano pang hinihintay mo? Prince charming? Takbo! Hayop ka. Tatanga-tanga ka minsan e. Di ka naman ganiyan ng di mo pa nakikilala yung tatlong fruitcake na iyon! Hala, dali lakad na palayo! Kunwari papunta kang kwarto mo tapos kahit di mo kwarto pasukin mo nalang baka mahuli ka pa.

Habang naglalakad ako palayo sa pwesto ko kanina ay siya ring pagkawala ng presensiya. Marahil ay naramdam niya rin na hindi lang siya ang naroroon. Baka kung ipagpatuloy niya pa kung anuman ginagawa ay may makakita sa kanya at mapurnada ang plano niya. Kung meron man.

Malapit na akong lumiko sa pasilyo kung nasaan naroroon ang kwarto namin nung naisipan kung magawi sa Left wing ng dormitory. Dormitory ng mga lalaki. May pakiramdam akong lalaki iyong tao kanina. Pero dadaan lang naman ako may kailangan lang akong kumpirmahin. Kung si Vance Froftucker ba talaga ang Earth Element controller. Kilala ko siya, kilalang kilala.

Pero imposibleng nandoon siya ngayon dahil may pasok pa ngayon ang lahat ng estudyante. Naisipan kong wag na lamang tumuloy at bumalik na lamang sa Classroom. Ang alam ko may training rooms ang academy, maaaring magsanay ako doon ng mag isa. Wala rin namang makakaalam. I told you. I was born to break the rules.

-

Malawak na ground at nagkakasiyahang mga estudyante and sumalubong sa akin ng lumabas ako sa dormitoryo. They have this smile on their faces like they have nothing to worry about. They were being carefree. Kahit saan ako lumingon ay nakita kong masaya sila. But my eyes were stuck to this tall, and handsome guy. His presence was quiet familiar to me. I just saw him but it feels so good when I have him around with me.

He piqued my interest and all of the sudden, I caught myself walking towards him. Not as Adira, but Aadya of Klaetria. I can sense power and authority behind that warm smile of him. He has this thick eyebrows, gray eyes, pointed nose and thin lips pressed together. And what took my interest the most was his stubborn jaw. Holy shit, as the wind gushed to our direction I can't help but to notice his well built body. And his messed hair being thrown away by the wind.

As I reached him, I caught him staring at me with a glint of recognition in his eyes- and longing? Wait, teka lang ha. Bakit ba ako nag eenglish dito, kalma miss author. Tipirin mo yang English mo. Pigang piga na utak mo sige ka parin. Okay, continue. His eyes was filled with curiosity as if asking me 'you're alive?' And 'how did you get her' look on his face.

I lately did realized that we were the center of attention. But I didn't mind. There was this feeling inside my chest that tells me 'you know this guy, Aadya'. I can't help but to stare at his angelic and calm face. I reached him, and now I am in grony of him. As I stare at him, I found my hand caressing his face gently. He was caught off guard and froze on his position. He never expected that I would still recognize him after five years of being away from each other.

Klaetria, Institute Of MagicsWhere stories live. Discover now