Klaetria, Institute Of Magics

Chapter 5: Covet

AADYA

Halos isang linggo na rin ako sa bayan ng Nupwine. It was a disaster. Oh my goodness. Ni hindi ko nga alam ang gagawin. Mabuti nalang at nandoon si Andy. Tinulungan niya akong linisin ang pangalan ko, sa kabila ng gulong idinulot ko.

Ei, hindi ko naman sinasadyang Biyakin ang lupa doon sa sobrang saya. Hayun, tumalon talon na lamang ako, at putangina mukhang dinaanan ng lindol ang sentro ng bayan. Humingi ako ng paumanhin at tumulong upang maibalik sa dating ayos ang bayan. Thank goodness, halos lahat sa kanila ay may abilities at magic din kaya  di ako nahirapan. I was just so happy. Natanggap ako sa trabaho. Lame reason.

Nang magising ako sa inn na tinuluyan ko noong gabing iyon ay agad akong bumalikwas mula sa pagkakahiga. Agad kong nilinis ang sarili at naghanap ng makakainan. Habang naglalakad sa kanto ay naghahanap din ako ng matutuluyan sa bayan na ito ng hindi gumagamit ng pilak.

I've been thinking kung paano ako naka ligtas after 5 years na palaboy- laboy. I thought I actually entered The said academy of Klaetria. Thanks to my oh so good and thoughtful uncle. He let me live inside an illusion for 5 fucking years. Yes. Five fucking years. Damn it!

If you want to know what happened for the past five years. I'll tell you. My very loving uncle, put me inside an illusion after we met in the forest after the tragedy. He did helped me but, puro kasinungalingan pala ang lahat ng iyon.

I am already at the point where I met my very bestfriend Vance. The Earth element controller. But after that encounter. I saw myself inside the cabin. Lying on the floor almost lifeless.I felt excruciating pain in my head which made me snap out of the illusion.

I'm not mad for what my uncle did. I thank him for that because even if it cost his life, he still tried to save and get away from the devils. There's no point of getting angry with him. He's the only family I have right now except Andy.

After that searing pain which almost killed my life. Another scenario, I saw myself again walking out of the academy. That's where I came back  to my senses. If not because of Vance I'm still stuck in that wonderful and yet painful world my uncle gave me.

Oh, sana kung makabalik ako sa Academy ng 'di inaasahan. Sana makilala ako ng mga itinuring kong kaibigan. But, there was something going on inside the academy. I saw it in the illusion, even though it's illusion I have this feeling that there were spies inside.

Kung di totoo, bakit ako kinakabahan ng ganito? Hindi mo maiaalis sakin ang kabahan lalo na at madami ang pwedeng mangyari. Maybe I was just being paranoid. Gagawa ako ng paraan para makabalik doon. Alam kong kakasya ang pilak na nakita ko sa loob ng bag ko matapos kong magising sa nakakapitangunang ilusyon. Ugh! Leche!

Nagbalik ako sa reyalidad ng may mabunggo ako. Leche! Parang pader amp. Ang sakit ng noo ko. Ni hindi man lang natinag ang nabunggo ko. Ano siya bato?!

"Hoy, ano ba't haharang harang ka di-" nanlaki ang mata ko ang di naituloy ang pagbulyaw ng makita kong nakatitig sa akin si Andy. Oh, what a small world. Sa dinami dam ba naman ng lugar ay dito pa kami magkikita ng bugok na ito.

"Anong tinitigin tingin mo riyan?! Tumabi ka nga at dadaan ako!" Bulyaw ko sa kaniya.

Napapikit siya ng bahagya ng marinig ang sigaw ko. Tangina neto may papikit pikit pang nalalaman. E mag kasing haba lang naman yung pilik mata naman. Dsuh.

"AT ANO NAMAN ANG PINUPUTOK NIYANG BUTSI MO?!" sigaw niya pabalik.

Aba'y tarantado 'to ah! Gigil mo 'ko.

"Sabi ko, TUMABI KA RIYAN AT NAGUGUTOM NA AKO!" Sikmat ko sa kaniya.

Ngisi lang ang naging sagit niya bago ako kinaltukan sa noo. Aba, ang taas naman ng tingin nito sa sarili niya!
Iniwaksi ko ang kamay niyang patuloy pa rin sa paghawak sa braso ko.