Princess Enemy

[25] - **Fragment Of Despise

So as promised last night, I will be doing a marathon update from twenty five to the last chapter of this story. Please do vote and comment after every update, don't skip one. Enjoy reading though.

Dedication: She made a cover for Xanara series. Hurrah, I'm touched! Kekekeke. :D:D: Thanks a bunch KhrisZayn22! It meant a lot to me, it's sweet. :"> Thanks for being a fan of the series.

***

**25 – Fragment Of Despise**

            Uminom kaagad ng tubig si Raikki na nagmumula sa batis. Yes, batis sa itaas ng bundok. Saan ka pa davah? Pero yung higit kumulang na apat na oras ng aming trekking ay na-regaluhan naman ng kay gandang scenery mula sa tuktok nitong bundok na ‘to. Ang nakasira lang naman kasi ay ang lagay ng panahon…

            …at ang pagdadabog ni Zero. :’(

                 “H’wag ka ngang masyadong nagpapahalatang kailangan mo ng pansin ni Althea.” Naka-smirk na sabi ni Raikki.

            Lalo pa niyang pinapainit ang ulo ng bampira eh. =___=

                 “Pansin? Ako ba ang may kailangan no’n o ikaw? Isa pa, hindi Althea ang pangalan ni Xanara.”

            Pati pangalan? -___-

            Pero now that he mentioned, magkaiba nga sila ng itinatawag sa akin. Si Raikki Althea samantalang si Zero naman ay tinatawag akong Xanara. Well it doesn’t make any difference dahil sanay naman akong pareho sa mga pangalan na iyon. Pero parang ipinagdidiinan talaga nilang magkaiba sila maski sa ganoong aspeto.

            = o =

                 “I can call her what I want to call her. Stay out of my business, Schneider.”

                 “Nagsisimula na naman kayo. Magsitigil nga.”

            They glared at each other bago bumaling sa akin si Raikki. “Sumunod ka sa’kin para alam mo kung saan tatakbo sakaling umulan.”

            Naglakad na siya. Tumingala ako sa kalangitan bago sundan si Raikki. May mga guhit ng kidlat paminsan pero walang tunog. Aabutan pa nga ata kami ng trauma ni Raikki sa kulog. Lagot na. Tumakbo ako para sundan si Raikki. May pinasok siyang isang shelter na halatang lumang-luma na. Gawa pa iyon sa bato ngunit may kaliitan sa loob na tama lang rin sa dalawa o tatlong katao.

                 “Raikki, paano nagkaroon ng ganito dito?”

                 “Mahabang kwento.” Pagkatapos ay bumaling siya kay Zero na nakasunod naman sa akin. “Maiwan ka dito, sa batis kami. H’wag kang lalapit kapag hindi ka tinatawag. Naiintindihan mo?”