Princess Enemy

[11] - **The Saint Claires**

**11 – The Saint Claires**

                 “Why do you always wear eye glasses? Malabo na ba mata mo?” narinig ko si Zero. Kanina pa hindi mapigil ang bibig n’yan sa kakatanong ng kung anu-ano.

            Nasa harapan kami ng Jelo’s, may hawak akong kape. Hindi ako nakapag-almusal kanina so instant na naman ang kinakain ko ngayon. We’re waiting. Hopefully eh maayos ko na ‘tong gusot na nangyayari.

            Surprisingly, nag-decrease ang mga atake ng new type of X-iles sa Sunny Dale. I suspect na baka nagha-hibernate sila or nagtatago sa isang hideout somewhere. Where could it be? Tsaka bakit? They have to feed one way or the other. And they can only feed through humans’ flesh.

                 “Quit spacing out.”

                 “Manahimik ka nga d’yan.” -___- kanina pa siya nagsasalita, nakakapikon na.

                 “Di mo sinasagot ang tanong ko. Bakit ka naka-glass?”

                 “Masama?”

                 “Don’t beam that stupid answer at me. Are you hiding something kaya ka naka-salamin?”

            The hell is he trying to say? “I just feel people are safe with me if I wear eyeglasses. Hindi naman ako pwedeng mag-shades, masyadong OA. Stop asking okay? I’m fine with glasses.”

                “It doesn’t suite you.”

            I looked at him. Nag-iwas siya ng tingin at ipinamulsa ang dalawa niyang kamay. Nyeh. If it doesn’t suite me then sinasabi niya bang panget ako? Holy! “Zero, panget ako pag naka-glasses?” O___O

            Bigla siyang napatingin sa akin. Natatawa ako kasi bigla siyang nataranta pero syempre tinago ko yung LOL moment ko sa kagaguhan niya. “When did I effin say that?”

                 “Kidding.” =___=V

            HAHAHAHA! :D Epicness parang gusto niya akong sapakin. xD Takte naman kasi it doesn’t suite me daw? The nerve! Sakalin ko siya eh.

            Then suddenly, I heard someone clearing his throat from behind me. I turned around to see the guy from before. Since katabi ko si Zero eh siguradong nakita na rin niya yung lalaki.

                 “Yeah?” o.O

                 “Pwede ba kayong sumama sa’kin?” woah, kakaiba. Ni hindi man lang niya kinwestyon kung bakit andito si Zero at kung bakit may kasama ako.

                 “Don’t tell me dadalhin mo na naman ako do’n sa weird-looking place n’yo?”

                 “Hindi. May kailangan ka lang makilala para maipaintindi namin sa’yo kung anong nangyayari.”

            Nagkatinginan kami ni Zero. Walangyang ‘to para talagang walang pakialam at basta-basta na lang tumatango. Naiinis tuloy ako minsan eh. Para kasing ang dami niyang alam sa mundong ginagalawan ko. Nahihiwagaan ako sa kanya. He’s lucky na wala akong oras na mag-imbestiga tungkol sa kanya dahil kung hindi, matagal ko nang na-imbestigahan ‘yan at nakalkal ang itinatagong sikreto nitong Schneider na ‘to.

            Yet I couldn’t lay a hand on him. I don’t know why. Ilang days palang naman simula nang makuha ko siya sa Sector pero pakiramdam ko ang tagal na naming magkakilala. Like he knows everything about me and vice versa. Big question in there is WHY?