helpless; taekook

|kabuslar

"Kaçabileceğini mi sandın, ha? Bir eve taşın, bir ailenin arkasına saklan? Ben ellerimi üzerine koyana kadar bekle!"

"Hayır... lütfen. Yemin ederim tekrar yapmayacağım! Lütfen canımı yakma! Artık dayanamıyorum."

Adam kemerini çıkarttı ve elinin etrafına doladı.

"Lütfen," Taehyung ağladı.

"Lütfen."

Adam Taehyung'un yalvarışlarını görmezden geldi ve kemerle kırbaçladı.

Taehyung yere düştü, kanla kaplandı. Kendini savunmaya çalıştı. Çığlık attı, ağladı ama adam vurmaya devam etti.

"Lütfen! Ben yanlış bir şey yapmadım! Acıtıyor! Acıyor!"

İşte o an adam cebinden bir şeyi çekip çıkardı.

Bıçak ay ışığında parladı.

"Şimdi göreceksin gününü!"

"Hayır! Lütfen, hayır," Taehyung çığlık attı.

"Taehyung! Taehyung, uyan!"

Taehyung'un kanlanmış gözleri ellerini omzuna koymuş, yanında duran Jungkook'u görmek için açıldı.

"Çığlık atıyordun! İyi misin?"

"Peşimden geliyor! Geliyor, beni öldürecek," uyku tulumundan fırladı.

"Taehyung, kimse gelmiyor. Sadece kabus gördün." Jungkook onu rahatlatmaya çalıştı.

"Hayır! Hayır, o geliyor ve beni öldürecek," Taehyung titremeye başlarken bağırdı, ellerini saçlarına geçirmişti.

"Taehyung, Taehyung bana bak."

"Geliyor..."

"Bana bak, Taehyung!"

Baktı.

"Seni kimse incitmeyecek, tamam mı? Ben burada olduğum sürece olmaz."

Jungkook arkadaşının titreyen bedenini çekti ve sarıldı.

Taehyung omzunda ağlıyordu.

"Beni incitmesine izin verme." Hıçkırdı.

"Vermeyeceğim." Jungkook, Taehyung'un kafasını okşadı.

"Seni kimsenin incitmesine izin vermem."

Taehyung iç çekmeye başladı ve Jungkook kollarını ona sarmaya devam etti.

"İyisin," dedi Jungkook, eli Taehyung'un kafasındayken.

"İyisin."