helpless; taekook

|ev, kalbinin olduğu yerdir

Kapı tıklandı.

Açmamalıyım.

O kadar kolay değildi.

Taehyung Jungkook'u dışarıda öylece beklemeye bırakamazdı.

Kapıya doğru yürüdü ve tokmağı çevirdi.

Jungkook diğer tarafta duruyordu.

Taehyung'u gördüğünde sırıttı.

"Selam."

Taehyung'un gülümsemeye gücü yoktu.

"Selam, Jungkook."

Bir süre orada dikildiler.

"Yani, içeri girebilir miyim?"

Hayır.

Taehyung, "Neden dışarıda çalışmıyoruz?" diye önerdi.

"Iı, çünkü üzerinde yazı yazacağımız bir yer lazım." Jungkook güldü. "Ayrıca, içerisi sadece bir şey yapmaya gittiğin bir yer."

Şaka yaptığımı düşünüyor.

"Şey, Jungkook. Olay şu ki..."

Jungkook kaşlarını kaldırdı,

"...evet?"

"Çok fazla bir şey bekleme."

Taehyung Jungkook'u içeriye davet etti.

Jungkook'un gözleri büyüdü.

"Woah."

Jungkook'un ilk gördüğü şey, hiçbir şeydi. Burada hiçbir şey yoktu.

Mobilya yok, eşya yok.

Sadece boşluk.