MINE? [✓]

Chapter 42

«Φαίδρα, τι κάνεις;», φωνάζει σαστισμένος ο Στέφανος και προσπαθεί να με απομακρύνει από την κοκκινομάλλα πουτάνα που δεν ξέρει πότε πρέπει να κλείνει το στόμα της.

Μάλλον έχει συνηθίσει να το ανοίγει συνέχεια, if you know what I mean…

«ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΕ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΣ ΞΕΡΙΖΩΣΩ ΚΑΘΕ ΚΟΚΚΙΝΗ ΤΡΙΧΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ».

«Δεν χρειάζεται», με απομακρύνει γρήγορα μακριά από την βλαμμένη, η οποία προσπαθεί να βάλει τις τρίχες τις πίσω μάλλον;-;

Αφήνω τις τρίχες που έχω ξεριζώσει από το κεφάλι της με αηδία στο έδαφος.

Το αηδιαστικό DNA της, ιου.

«Χρειάζεται», διαφωνώ μέσα από τα δόντια μου και παίρνω φόρα σαν τους ταύρους που βλέπουν κόκκινο πανί και ορμάνε.

Τρέχω καταπάνω της και τραβάω με δύναμη τα μαλλιά της, ενώ χτυπάω την κοιλιά της με την μπουνιά μου.

Η φίλη της εντομεταξυ απλά μας κοιτάζει. Δεν κάνει καμία κίνηση να την "σώσει", αλλά καλύτερα για εμένα.
Περισσότερο ξύλο.

«Θα μας πετάξουν έξω», τραβάει το χέρι μου ο Στέφανος και αναστενάζω.

Σταματάω για λίγο τις μπουνιές αλλά δεν αφήνω το χέρι μου από τα μαλλιά της, «εαν μου δώσεις ακόμη πέντε λεπτά θα έχω τελειώσει», του χαμογελάω κριπι και κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.

Εεε ρε που έχω μπλέξει.

Ούτε να ξεμαλλιασουμε μια πουτάνα που την πέφτει στο αγόρι μας δεν μπορούμε εδώ μέσα.

Δεν είναι το αγόρι σου πλέον.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
ΦΩΝΟΥΛΑ ΣΚΑΣΕ!

«Λυπάμαι γι'αυτό», λέει αποφασιστικος αυτήν την φορά και με παίρνει με μια κίνηση στους ώμους του.

Ααααα, όχι πρέπει να της βγάλω όλες τις τρίχες.

«Αφησε μεε», χτυπάω την πλάτη του και αρνείται να με κατεβάσει, έτσι κουνάω τα πόδια μου, μα κανένα αποτέλεσμα. Δεν με αφήνει στο έδαφος.

Πλησιάζει την υπό διάλυση κοπελίτσα και τον παρατηρώ από τον καθρέφτη να την κοιτάζει παρηγορητικά.

Αααααααααα δεν θα τα πάμε καλά.

«Απλα ζηλεύει», χαϊδεύει απαλά τον κωλο μου και στο τέλος του δίνει μια σφαλιάρα με δύναμη.

Don't do it Stefane

Do it Stefane

NO, DON'T DO IT STEFANE