MINE? [✓]

Chapter 44

Μαζέψατε και ξεπεράσατε τις 150 ψήφους, όποτε να τα δύο κεφ.
Απολαύστε, σας αγαπωωω ♡

Έχουν περάσει τόσες ώρες. Είναι απόγευμα και ο Στέφανος δεν έχει κατέβει καθόλου κάτω. Αναρωτιέμαι τι κάνει στο δωμάτιο του τόσες ώρες…

Η συμπεριφορά του είναι πέρα για πέρα άθλια. Τι σκατά; Είμαι τόσο εκνευρισμένη με εκείνον που δεν μπαίνω καν στον κόπο να πάω πάνω να του εξηγήσω. Εξάλλου, εκείνος έφυγε φουριοζος χωρίς καν να με αφήσει να πω λέξη, όποτε γιατί να τρέξω;

Όχι. Θα κάτσω εδώ. Όσο και αν θέλω να πάω πάνω, δεν θα το κάνω.

Κάθομαι δίπλα στον Μάριο και παίζω με τα μαλλάκια του, όταν μου προσφέρει το τηλεχειριστήριο για να παίξω Crush.

Γελάω και χαϊδεύω τα αξιολατρευτα μαγουλα του, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ, Vol 1.

Μόλις τον ανέφερα, αλλά ας το προσπεράσουμε, ναι;
Δεν θα ξανά γίνει.

«Δεν θες να παίξεις άλλο;», χαϊδεύω τα μαλλάκια του που σχηματίζουν μπούκλες στις άκρες, ακριβώς όπως του Στέφανου, Vol 2.

Καιι ανέφερα τον Στέφανο, ξανά.

Αναστενάζω παίρνοντας το τηλεχειριστήριο στα χέρια μου, μπας και ξεχαστώ καπως. Έχω καιρό να παίξω αυτό το παιχνίδι, όποτε αν με φάει το καβούρι, δεν φταίω.

«Ξέρεις να παίζεις;», σμίγει τα φρύδια του και με κοιτάζει με τα πράσινα ματάκια του που μου θυμίζουν τον-

...VOL 3...

«ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ», ουρλιάζω χωρίς να το καταλάβω που σκέφτομαι συνέχεια τον Στέφανο χτυπώντας ελαφριά το κεφάλι μου, και ο Μάριος με κοιτάζει τρομαγμένος.

Για όσες νομίζετε ότι είμαι τρελή…

Φυσικά και είμαι.

«Να φωνάτσω τον Στέφανο; Πονάει το τσεφαλι σου;», ακουμπάει το κεφάλι μου με τα ζεστά χεράκια του μα γνέφω αρνητικά.

Οοοοχι, οοχι τον Στέφανο.

Το τελευταίο πράγμα που θέλω αυτήν την στιγμή είναι να έρθει ο Στέφανος κάτω, και να με εκνευρίσει με τον τρόπο του ακόμη περισσότερο.

«Οχι, όχι καλέ. Μια χαρά είμαι», γελάω σαν ηλίθια και παίρνω το τηλεχειριστήριο στα χέρια μου.