MINE? [✓]

Chapter 24

«Θέλετε να σταματήσουμε με τις τρομακτικές ιστορίες; Δεν μπορώ άλλο, φοβάμαι», γκρινιάζει η Δάφνη και ολοι γελάμε.

«Σιγα ρε, θα έχεις τον Γιώργο να σε προστατεύει μην ανησυχείς», την πειράζω εγώ.

Μια σου και μια μου:)

Εκείνη κοκκινίζει και κοιτάζει αλλού.

Ο Στέφανος ανοίγει το σακουλάκι με τα μαρσμελοους και φέρνει δύο στο χέρι του. «Φέρε μου το καλαμάκι σου», μου λέει και ακουμπάει το ένα μαρσμελλοου στο γόνατο του.

Του το δίνω και εκείνος περνάει το ζαχαρωτό στο ξυλάκι μου και μου το επιστρέφει επιείκεια. Τον ευχαριστώ και τοποθετώ το ξυλάκι μου στην φωτιά.

Αγαπώ τα μαρσμελοους.

Βάζει και εκείνος το μαρσμελοους δίπλα μου στην φωτιά, και χαμογελάει.

Απομακρύνω το ξυλάκι από την φωτιά και φέρνω το ζαχαρωτό στο στόμα μου.

Στιγμιαία γυρίζω και τον κοιτάζω. Τα μάτια του είναι όμορφα, η φωτιά πέφτει πάνω τους κάνοντας τα να γυαλίζουν και όταν με κοιτάζει είναι μαγευτικό.

«Get a room», κοροϊδεύει η Φαίη και επανέρχομαι στην πραγματικότητα, το ίδιο και ο Στέφανος.

«Μίλησε η Φαίη, που μόνο δεν το έχετε κάνει εδώ πέρα», τους δείχνω κοροϊδευτικά, γιατί εκείνη έχει κάτσει στα πόδια του Άλεξ, πράγμα που φαίνεται πρόστυχο.

«Θα συμφωνήσω με την Φαίδρα», λέει ο Στέφανος απευθυνόμενος στον Άλεξ. «Μην της τον καρφώσεις εδώ ε. Στην σκηνή σας αυτά», λέει κοροϊδευτικά ο Στέφανος και όλοι πεθαίνουμε στα γέλια, εκτός από την Φαίη και τον Άλεξ.

«Στην υγεία μας ρε», υψώνει την μπύρα του ο Άλεξ μάλλον για να αλλάξει θέμα, και όλοι ακολουθούμε.

«Στην υγεία μας», λέμε όλοι μαζί και τσουγκρίζουμε τις μπύρες μας.

«Που είναι οι ξηροί καρποί που έφερα εγώ;», ρωτάει ο Άλεξ την Φαίη και εκείνη ανασηκώνει τους ώμους της απορημένη.

«Αγόρασες και εσύ ξηρούς καρπούς;
Αφού είπαμε θα αγοράσουμε εμείς», τον ρωτάει εκείνη και αυτός γελάει.

«Ναι μωρέ. Πήραμε εκεί τρία πακέτα σε περίπτωση που δεν είχατε βρει. Στέφανε φίλε, δεν πας να τους φέρεις;», ρωτάει ο Γιώργος.

«Ναι ρε. Πάω», σηκώνεται επάνω ο Στέφανος, και ο Άλεξ του πετάει τα κλειδιά του αυτοκινήτου.

Η Φαίη μου κάνει νόημα να πάω μαζί του. Της γνέφω αρνητικά και με κοιτάζει αγριεμενη κάνοντας μου νόημα ξανά να πάω μαζί του.