«Τι γίνεται εδώ;», γκαρίζει σαν υστερική η μητέρα μου και ξεροκαταπίνω. Σηκώνομαι όρθια από την αγκαλιά του Στέφανου, ο οποίος με κοιτάζει σαστισμένος.
Αααααμ δεν είναι αυτό που φαίνεται δεν λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις;
«Τί δουλειά έχεις εδώ;», την ρωτάω τελικά και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου, παίζοντας την θιγμένη.
Ναι πάω να βγω από πάνω, λέγεται στρατηγική γατάκια.
«Πας να βγεις από πάνω νεαρή μου;», με ρωτάει και χτυπάει νευρικά το πόδι της στο έδαφος.
Μας πιάσανε.
«Ε, όχι, απλά-
«Απλά τι;», υψώνει ξανά τον τόνο της φωνής της και ο Στέφανος τελικά σηκώνεται όρθιος και γυρίζει προς το μέρος της μαμάς μου.
«Ας μιλήσει κάποιος», φωνάζει ξανά και κοιτάζει γύρω γύρω. «Και βάλε κάτι πάνω σου», γρυλίζει και με μια κίνηση μου πετάει μια πετσέτα στα χέρια μου, την οποία παίρνω και τυλίγω το σώμα μου.
Ναι, λες και ο Στέφανος δεν με έχει ξανά δει γυμνή.
Λεπτομέρειες...
«Γιατί σε κάνει μπάνιο; Και που είναι οι υπόλοιποι;», γκαρίζει και κοιτάζει γύρω γύρω γύρω.
Ναι ρε, τους κρύβω στο βρακί μου.
«Και απαιτώ να μάθω τι συμβαίνει».
Πολλά θες
Μωρη ο κώλος μας καίγεται, η μάνα σου σας έπιασε στα πράσα στο μπάνιο και εσύ κάνεις χιούμορ.
ΠΡΕΠΕΙ, τέτοιες περιπτώσεις τις παίρνω στην πλάκα για να μην αρχίσω να κλαίω σαν μωρό.
Και έχω και πονοκέφαλο.
«Εμ, να σας εξηγήσουμε», πάει να πει ο Στέφανος όταν η μητέρα μου υψώνει αυστηρά την παλάμη της στο πρόσωπο του.
«Δεν νομίζω πως χρειάζομαι εξηγήσεις, αυτό που βλέπω είναι προφανές», βγάζει το τηλέφωνο από το σακάκι της.
Ωχ
Ωχ
Ωχ
«Ποιόν παίρνεις;»
Το θυμωμένο βλέμμα της εστιάζει πάνω μου. «Τον πατέρα σου φυσικά».
ΑΑΑΑΑΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ
ΘΑ ΦΑΩ ΠΑΝΤΟΦΛΑ
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ
«Ε δεν χρειάζεται», την καλοπιάνω και γνέφει αρνητικά υψώνοντας τον δείκτη της αυστηρά.
ESTÁS LEYENDO
MINE? [✓]
Fanfic«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντα...