MINE? [✓]

Chapter 12

Το κουδούνι χτυπάει και μαντεψτε τι μάθημα έχουμε.

Η βλακεια είναι πως τα κορίτσια είναι θεωρητικής κατεύθυνσης οπότε δεν ήμαστε στην ίδια αίθουσα.

Και καλά μαντεψατε, μαθηματικά κατεύθυνσης.

Όποιος το βρήκε κερδίζει τον Στέφανο, μπορείτε να τον κάνετε ότι θέλετε.

Μα θα προτιμούσα να τον βασανισετε.

Ελάτε να τον παραλάβετε από το σπίτι μου τις 19:00.

Θα σας τον έχω πακεταρισμενο με έναν φιόγκο στο κεφάλι.

Μπαίνω μέσα στην τάξη και πηγαίνω στο θρανίο μου. Αφήνω την τσάντα στο θρανίο μου και απορώ.

Ποιος κάνει μαθηματικά πρωί πρωί;

Α ναι, εγώ.

Ο Στέφανος κλασσικά αργοπορημένος μπαίνει χαλαρός μέσα στην τάξη και κάθεται στο διπλανό θρανίο.

«Πήρες ήδη απουσία»
Τον ενημερώνει ο μαθηματικός και εκείνος αντί για απάντηση, μασάει σαν κατσίκι που είναι την τσίχλα του, και κάνει μια φούσκα η οποία σκάει από τον υπερβολικό αέρα και κάνει έναν θόρυβο.

«Νεαρέ μου, βρίσκεσαι σε αίθουσα.
Πήγαινε να πετάξεις την τσίχλα»
Λέει εκείνος αυστηρά.

«Ναι Στέφανε, φτυσε τη τσίχλα. Ενοχλείς»

«Μη μιλάτε»
Αφήνει με δύναμη τις φωτοτυπίες που κρατούσε στα χέρια του πάνω στην έδρα, και σκάμε.

Νευρακια πρωί πρωί;

Ο καθηγητής του δείχνει τον κάδο, και ο Στέφανος σηκώνεται αλαζονικά από την θέση του, φτύνοντας την τσίχλα στα σκουπίδια.

Επιστρέφει με τον ίδιο αλλαζονικο ύφος του, ενώ περπατάει σαν καγκουρας στην μικρή αυτή διαδρομή.

Κάθεται στη θέση του και αφήνει δυνατά την τσάντα του στο θρανίο κάνοντας τον καθηγητή να τον κοιτάξει για ακόμη μια φορά σήμερα, μα στρέφει το βλέμμα του στον πίνακα.

Ο μαθηματικός αρχίζει να γράφει στον πίνακα και ο Στέφανος ξεφυσαει.

«Βαριέμαι να γράφω»
Παραπονείται και τον αγνοώ.
«Μαλακα πως τον αντέχεις κάθε μέρα;»

Είμαι έτοιμη να του απαντήσω πως, φίλος δεν τον αντέχω, δεν αντέχεται αυτός. Απλά αν έμπαινες και καθόλου όταν είχαμε μάθημα θα το ήξερες.

Γιατί ειλικρινά, αν έχει μπει πέντε φορές στο μάθημα του είναι ζήτημα.

Εκείνος γυρίζει και μας κοιτάζει.