Still Felip John Suson's POV
Inumpisahan ko na ang paglilinis ng kanilang bahay. Hindi ko na siya pinaglinis dahil alam kong pagod na siya at kailangan na niyang magpahinga.
"Tulungan na nga kita dyan." Sabi niya.
"No need. Ako na lang. Kaya ko ito." Tanggi ko.
"Sige na. Nakakahiya kasi eh."
"Wag kang mahiya ok. Magpahinga ka na lang muna dyan."
Pagkatapos kong maglinis ay nagpahinga rin ako. Pinaghanda niya ako ng makakain.
*Two days later*
Maaga kaming nagising ni Ara para ayusin ang mga bagahe para makabalik na sa Pilipinas.
Maya't maya ay hindi makita ni Ara ang kanyang passport. Tinulungan ko siyang hanapin ang kanyang passport
At nahanap na namin. Nakarating kami sa Airport. Ipinasarado na namin ang branches ni Ara kasi babalik na kami ng Pilipinas.
Napansin kong naiinip na siya.
"Ang tagal naman. Anong oras tayo nakarating dito, tapos ang tagal tagal. Umuwi na lang kaya tayo. Wag na tayong bumalik sa Pinas." Naiinip na sabi niya.
"Wag kang mainip. Bibilis din yan." Nakangiting sabi ko.
Sa wakas. Nakasakay na rin kami ng airplane.
Nakarating kami ng Pilipinas nang maaga. Tumuloy kami sa dating tahanan nila Ara. Wala pa rin pinagbago doon, bagkus ganon pa rin. Malaki pa rin ang kanilang tahanan. Yun nga lang, wala nang mga taong nakatira.
Nagpahinga kami doon. Habang nagpahinga kami ay narinig kong tumunog ang aking phone. Agad kong sinagot iyon.
"Hello?"
"Hello." Staff pala ng SB19 ang tumawag sa akin. Animo may importanteng bagay akong natanggap.
"Bakit po kayo napatawag?" Sabi ko.
Nagdidilim ang aking mukha sa natanggap kong tawag. Napansin iyon ni Ara. May kinakailangan talaga akong asikasuhin.
Humingi ako ng paumanhin sa kanya. "Sorry talaga, Ara. Promise, pagbalik ko, manonood tayo ng movie na paborito mo. Aalagaan din kita dito." Sabi ko.
"Ayos lang iyon. Alam ko namang mahalagang bagay iyan." Sabi niya.
"Tatawag ako sa iyo kapag natapos ko na ang lahat ng kailangan kong gawin."
Ara David's POV
"Sige ingat ka." Nakangiting sabi ko. Ngunit ang totoo, nanghihinayang ako. Nais ko pa siyang makasama ng matagal. Marami pa akong dapat sabihin at itanong sa kanya.
But Felip just gave me a kiss on my forehead before he went away.
Wala siyang sinabi tungkol sa naganap sa amin nang nagdaang mga araw. Wala siyang binaggit na kahit ano tungkol doon Hindi ko tuloy alam kung may halaga ba doon ang mga naganap sa amin.
Nasaktan ako sa isipang iyon. Siguro hindi pa iyon ang tamang panahon para malaman ang mga kasagutan sa aking mga tanong.
*Another day*
Narinig kong tumunog ang aking cellphone paggising ko. Agad kong sinagot iyon. Si Madison pala ang tumawag.
"Hello?" Sabi ko.
"Hello, bestie. It's good that you answered my call. Were not talking for a long time." Sabi niya.
"Sorry, bestie. Felip wants to make up with me with his shortcomings with me. He always dating me in a week so that I can forgive him. Maybe it is the way of saying sorry."
BINABASA MO ANG
His Promises
Romance"I'll come back. Balang araw, isasama kita pabalik sa Pilipinas. Aalagaan kita doon. I promise, Ara. I will." Iyon ang mga pangakong iniwan ni Felip John kay Ara bago siya bumalik sa Pilipinas noong fourth year high school. Ara was born in Philippin...
