Not In Your "Life" • Nomin

Chapter 15

Jaemin, Renjun ve Jeno'nun önünde kendini arip hissediyordu. Bu birkaç gün önce neredeyse her dakika birbirleriyle flört ediyorken şimdi birbirleriyle konuşmak ya da birbirlerini görmek istemiyorlar gibi görünüyordu.

Jaemin aralarındaki soğuk havayı bozmak istiyordu ama nasıl yapabileceğini bilmiyordu. Ayrıca eğer konuşursa daha sonra Jeno'nun onu azarlamasından korkuyordu. O yüzden kahvaltısının tadını çıkartmaya çalışırken sessiz kalmayı seçiyordu.

Kahvaltılarını yaptıktan sonra, Renjun Jeno'yla konuşmaya başladı. Ama hala Jeno'nun gözlerine bakmıyordu ya da ona her zamanki sevimli gülümsemesini vermiyordu.

"Arkadaşlarımla dışarı çıkmak istiyorum. Akşama doğru eve dönerim."

"Izin ver seni götüreyim." Jeno Renjun'in elini tuttu.

"Gerek yok." Soğuk bir bakışla cevap verdi ve kolundaki Jeno'nun elinden kurtuldu ve hızla gitti.

Jeno daha fazla konuşmadı. Renjun'in kendisi gibi inatçı olduğunu biliyordu. Belki de Renjun'e yalnız kalması için zaman vermeliydi. Ayrıca, Renjun'in stresli olmasını ve geçen günkü gibi bayılmasını istemiyordu. Kocasının stresinin bebeklerini etkilemesini de istemiyordu.

Jeno yanına birisinin oturduğunu hissettiğinde bir süreliğine hayal kurmayı bıraktı. Başını çevirdiği zaman, Jaemin'in yanında oturup televizyon izlediğini fark etti.

Jaemin Jeno'ya çokta yakın oturmuyordu. Ama nedense Jeno Jaemin'e yaklaşmayı denemişti. Jaemin'de bir farklılık ya da bir sorun var gibi hissediyordu. Jaemin çok soluk görünüyordu.

"Hasta mısın?" Jeno'nun sorusu Jaemin'in şaşkınlıkla korkmasına sebep olmuştu.

"Hayır." Diye cevapladı ve başını hızla hayır anlamında salladı, Jeno'nun gözlerine bakarken. Jeno Jaemin'in sözlerine inanmıyordu, o yüzden daha çok yaklaştı.

"Ama çok solgun görünüyorsun. Bedeninde ölü bir bedeninki kadar soğuk!" Dedi Jeno bir eli Jaemin'in yanağına ve boynuna dokunuyorken.

"Sadece üşüyorum." Jaemin kısık bir sesle cevapladı ama Jeno duymuştu.

"Havalandırmayı kapatmamı ister misin?"

Jeno'nun kendisi için endişelendiği zaman Jaemin'in gözleri kocaman açılmıştı. Belki de burada hasta olan Jeno'ydu.

"Neden bana öyle bakıyorsun?" Jeno merak etmişti sonra sırıtmaya başladı

"Sana karşı nazik olamayacağımı mı düşünüyorsun? Aptal çocuk... nasıl benim hakkımda bu kadar kötü düşünebilirsin. Senden nefret ettiğim konusunda haklısın ama bu evde ölmene izim veremem. Seni öldürmekle suçlanmak istemiyorum." Sonra güldü.

Jaemin şok olmuştu, belliydi ki Jeno hala değişmemişti. Jeno'nun ağzından hala Jaemin'e karşı kötü şeyler çıkıyordu.

"Üzgünüm."

Dedi Jaemin sonra odasına gidebilmek için koştu. Merdivenlere ulaşamadan, görüşü bulanıklaştı ve son hatırladığı şey birisinin ismimi seslenmesiydi.