DİCLE VE FIRAT(TAMAMLANDI)

KAVGA OLSA BİLE Mİ?

Ben kendi ayaklarımın  üstünde durana kadar ölmeyeceksin değil mi baba?
  
   Ali'ye bir anne çocuğuna nasıl bakıyorsa öyle baktım. Onu gayet iyi anlıyordum. Ne de olsa aynı acılardan, aynı yollardan ben de geçmiştim. "Ali, bu aşk değil. Sadece üzüntüyü dile getirmeye çalışıyorsun." 
   Ali, bana sinirle baktı. Ali'nin bana hiç sinirle baktığını görmemiştim. "Anlamıyor musun Dicle? Ben seni seviyorum! Bunu bin yıl da geçse yine söyleyeceğim!"
   Ama ben onu sevmiyordum. Artık. Bunu onun yüzüne biraz acı da olsa söyledim. Ali'nin cevabı ise "Neden Dicle? Neden beni sevmiyorsun? Evet sana bir yanlış yaptım bunun için özür dilerim ama ben bunu telafi edeceğime seni temin ederim. Dicle nolur beni bir daha sensizlikle sınama!"! Korkuyordum. Babamın ölümünü Ali'ye nasıl anlatacaktım? O sırada bir anım daha canlandı gözlerimin önüne...
   Evimizin duvarlarını boyuyorduk. Babam merdivene tırmanmış boyuyor ben ise ayakta boyuyordum. Annemin  yanımızda geçerken "Acaba Allah ne zaman canını alacak?" diye mırıldandığını duyduk. Babama soran gözlerle bakınca babam "Merak etme!"  dedi. Ben ise ağlamaya başladım ve babama "Ben kendi ayaklarımin üstünde durana kadar ölmeyeceksin değil mi  baba?" demiştim. Babam beni sakinleştirene kadar akla Karayı seçmişti.
    Ali suskunluğumu fırsat bilip "E ne diyorsun?"  dedi. Ben ise bir süre durup söyle yanıt verdim. "Ya en sevdiğin şu anda toprağa bağlıysa ve sen sadece onu istiyorsan yanında... O zaman ne olacak?"