DİCLE VE FIRAT(TAMAMLANDI)

KANSER

 "İşte sen de benim masalımın bir parçasısın. Nasıl bir prenses prenssiz olmuyor, sen de bensiz olmazsın."

   Tekrardan çatıya çıkmıştım. Gökyüzünü izliyordum. Bir el omzuma dokundu. "Dicle... Neden öyle diyorsun? Ben sana ne yaptım?"

   "Sen ne yaptığını gayet iyi biliyorsun Fırat!"

    Yanıma oturdu. Ve o içimi yakan sesiyle "Hayır. Bilmiyorum. Anlat da öğreneyim." 

    Aramızda buz gibi bir sessizlik oldu. Ona çok kızgındım. Hepsi bir yalandı. Yaralı bir kız gördü ve onu kullanmak istedi. Ben de buna izin verdim. Ah aptal ben! Neden buna izin verdim ki ben? Çünkü, gerçekten de aşık olmuştum. Ama bu tek kişilik bir aşktı. O hiç bir zaman bana aşık olmamıştı. Belki de aşık olduğunu sanmıştı ama bunların hepsi koruma aşkıydı sadece. Sadece çocukluk aşkıydı belki de. Ne bileyim işte aşk olmayan her şeydi onun hissettikleri... Sonunda konuştu benim imkansızım... "Ne olur her şeyi yap ama susma. Ben senin susmana dayanamıyorum. Çünkü, ben seni..." 

    "Ben artık o konuları kapattım Fırat. Lütfen sen de kapat. Aramızdaki her şey bitti. Zaten aramızda hiç bir şey yoktu."

    "Nasıl yoktu Dicle? Ben seni her daim seveceğim. Sevdim de. Dur bir dakika senin niye sinirlendiğini biliyorum." 

    "Hayır bilmiyorsun!"

    "Selin söyledi değil mi? Ben Kaya ile konuşurken, orada bir tek o vardı. Allah kahretsin! Bak bunu sana zamanı gelince anlatacağım." 

    "Onun için kendinden büyük çocuğu vurduğunu nasıl açıklamayı düşünüyorsun?"

   "Sen... Yani o kızın ...Oh çok şükür..."

   "Neler oluyor Fırat? Evet bilmiyorum kızın kim olduğunu! Ve kız da sen de beni hiç ilgilendirmiyorsunuz." 

   "Sonra yalvaracaksın bana ama." "Umrumda mı!" Fırat sustu. Aynı şekilde ben de. Bir süre aramızda sessizlik oldu. "Kanser olayı ne?"

    Fırat "Efendim?"

   "Kanser diyorum. Kanser." 

"Deniz." "Kanser olan Deniz. Hastaneye yatıracak paramız yok. Sadece 100 TL var. O da biz topladıkça - ne  gariptir ki - artmıyor."

  "Bende biraz para var. Hemen verebilirim." Fırat elini elimin üstüne koydu. "Biliyorum senin ne yüce gönüllü olduğunu. Ama senden para istemiyorum. Sadece parayı bir de birlikte sayalım belki sen yanımda olunca artar, uğurlusun ya."

   Elimi çektim. "Teşekkür ederim ama onlar masallarda olur." 

   "İşte sen de benim masalımın bir parçasısın. Nasıl bir prenses prenssiz olmuyor, sen de bensiz olmazsın."