ONE SHOTS

○○3○○

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

Τρέχω σαν να βγήκα απο ταινία τρόμου στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, προφανώς ειμαι πάλι αργοπορημένη.

Όταν φτάνω βλέπω τις δυο κολλητές μου με ενα χαμόγελο ως τα αυτιά. Ευτυχώς δεν θα ακούσω το κήρυγμα τους σκέφτομαι και απελευθερώνω μια ανάσα ανακούφισης που κρατούσα εδώ και πολυ ώρα.

《Άργησες, Τέλος πάντων πάμε να πιούμε καφέ γιατί εχω να σας πω πολλά νέα 》είπε η Στεφανία.

《Γεια σας κορίτσια》τους είπα με μια δόση ειρωνείας.

《Ωωωω μην αργείς απο χθες ονειρεύομαι την κρύα σοκολάτα με την σαντιγί》γκρίνιαξε η Νεφέλη.

Εχω μπλέξει με τρελές...

Αφού φτάσαμε στη καφετέρια που συχνάζουμε, καθίσαμε στα εξω τραπέζια γιατί έκανε πολυ ζεστή.

《Ειρήνη ;;》με σκούντηξε η Νεφέλη《Αυτός δεν είναι ο Νάσος;;》και μου έδειξε ενα αγόρι και ενα κορίτσι που ήταν μέσα στο μαγαζί σε ενα απο τα πιο απομονωμένα τραπέζια και σαλιαρίζαν

《Ναι》απάντησα θυμωμένα και σηκώθηκα όρθια.

Τα κορίτσια με φώναζαν να γυρίσω πίσω αλλά ήταν ήδη πολυ αργά...

《Αυτο γιατί είσαι πολύ μεγάλος καριόλης》του είπα και τον έλουσα με τον χυμό του αγνώστου ξάνθου κοριτσιού.

《Τι στον πούτσο ;;》φώναξε και η άλλη έβγαλε μια τσιρίδα.

《Τι τον ρωτάς αγόρι μου αφού δεν έχεις 》του ειπα ειρωνικά.

《Ειρήνη να σου εξηγησ-》

《Δεν εχω να ακούσω τίποτα χωρίζουμε》του ανακοίνωσα και βγήκα έτοιμη να εκραγώ απο την καφετέρια με τον κόσμο να με κοιτάει.

Οι κολλητές μου με έβαλαν στην αγκαλιά τους και άρχισα να κλαίω με σπαραγμούς στην μέση του δρόμου.

Στον διάολο εσύ και το τσούλι σου...

Τέλος...

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■