ONE SHOTS

○○4○○

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

《Μαμα παω κάτω》φώναξα.

《Να προσέχεις και μην αργήσεις να έρθεις》

Δεν της απάντησα, απλώς πήρα τα κλειδιά και βγήκα εξω καλώντας το ασανσέρ για να παω στον δεύτερο που έμεναν τα παιδιά.

Χτύπησα το κουδούνι τους και περίμενα να μου ανοίξει κάποιος.

《Γεια σου Δανάη》μου είπε η Θεοδώρα και με αγκάλιασε.

《Τι κάνεις;;》την ρώτησα και έκλεισε την πόρτα.

《Καλά ειμαι,έλα πάμε 》και με τράβηξε προς το δωμάτιο της που απο όσο ήξερα ήταν το μικρότερο του σπιτιού τους, αλλά το είχε διακοσμήσει πολύ ωραία.

《Ωχ το κινητό μου θα κλείσει απο μπαταρία》είπε και με κοίταξε με ενα κουταβίσιο βλέμμα《Μπορείς να πας να πάρεις το φορτιστή απο το δωμάτιο του αδελφού μου, του τον έδωσα χθες και ακόμα να μου τον επιστρέψει το ηλίθιο》

《Οκ》της είπα και πηγα προς το δωμάτιο του Μάρκου.

Και επειδή φημίζομαι στην πιάτσα για το πόσο ξεχασιάρα ειμαι μπούκαρα στο δωμάτιο τελείως απροειδοποίητα.

Ο Μάρκος γύρισε ξαφνιασμένος προς το μέρος μου《Ααα γεια》είπε και σταμάτησε το παιχνίδι που έπαιζε στο τάμπλετ.

Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν φορούσε μπλούζα...
Ρεεεε αυτός έχει κοιλιακούς και είναι ενα χρόνο μικρότερος μου.

《Καλύτερα να ερθω όταν βάλεις κάτι πανω σου》είπα και έκανα ενα βήμα πίσω αλλά με σταμάτησε.

《Δεν πειράζει τι ήθελες ;;》με ρώτησε και σηκώθηκε όρθιος.

Μην πλησιάζεις γιατί δεν ξέρω για το τι ειμαι ικανή να κάνω...

《Ηρ-θα να πάρω τον φορ-τιστη της αδελφής σου》

《Περίμενε》μου είπε και έσκυψε πίσω απο το ξύλινο γραφείο του που είχε πανω δυο μπολ με πατατάκια.

Έβγαλε τον φορτιστή απο την πρίζα και μου τον έδωσε μέσα στο χέρι.
《Ευχαριστώ》ψιθύρισα και κοιταχτήκαμε για ενα δευτερόλεπτο.

《Τα λέμε 》είπε και αυτός αμήχανα.

Όσο προχωρούσα για να παω στην Θεοδώρα μονο ενα πράγμα σκεφτόμουν.

Ερωτεύτηκα...

Τέλος...

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■