■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Μπαίνω μέσα στο σπίτι, βγάζω τα παπούτσια μου. Απο το σαλόνι ακούω αγοραστικές φωνές να γελάνε.
Ο αδελφός μου και οι φίλοι του, αρα αυτο σημαίνει ότι μαζί τους είναι και ο Καν.
Φτιάχνω την μαυρη μου μαντίλα και κοιτάζομαι για μια τελευταία φορά στον καθρέφτη.
Και με σταθερα βηματα φτανω στο χωρο που ειναι ολοι οι καγκουρες μαζεμενοι.
Αίσχος παίζουν PlayStation σαν τα πεντάχρονα.
Έβηξα για να καταλάβουν την παρουσία μου και γύρισαν όλοι...
《Τελείωσες το φροντιστήριο τόσο νωρίς ;; 》με ρώτησε ο Ισάκ ο αδελφός μου.
《Γεια σου και εσένα αδελφούλι μου》είπα ειρωνικά και όλοι οι φίλοι του γέλασαν, όλοι εκτός απο τον Καν που ήταν κούκλος σήμερα, απλώς με κοίταζε έντονα λες και ειμαι αξιοθέατο.
Ο αδελφός μου ρόλαρε τα μάτια του και συνέχιζε να παίζει.
《Τι παίζετε ;;》ρώτησα εύθυμα και χοροπήδησα πανω του.
《Fifa》
《Να παίξω και εγώ ;;》τον ρώτησα σαν μωρο.
《Οχι δεν ξέρεις που παν τα τέσσερα 》αρνήθηκε αλλά δεν πτοήθηκα.
Στην αρχή αρνιόταν και όλοι του φώναζαν να με αφήσει για να γελάσουν βλέποντας με να παίζω χάλια,αλλά δεν με ξέρουν καλά τα αγοράκια...
《Εντάξει》παραδόθηκε και μου έδωσε ενα κοκκινο χειριστήριο《Θα παίξεις μονο μια φορά,μαζί μου》τόνισε.
Και εγώ απο την χαρά μου τον φίλησα στον μάγουλο.
[...]
Το ματς έληξε με εμένα νικήτρια
6-3《Πως το έκανες αυτο ;;》με ρώτησαν όλοι μαγεμένοι.
《Μυστικά του επαγγέλματος》είπα υπεροπτικά και σηκώθηκα όρθια.
《Ρε ξεφτίλα σε νίκησε η αδελφή σου 》είπαν όταν συνήλθαν και άρχισαν να του πετάνε μαξιλάρια.
《Εεεε σταματήστε》έλεγε ο Ισάκ και είχε βάλει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπο για να προστατευτεί.
《Μελέκ μπορείς να φτιάξεις τσάι για τα παιδιά;;》με ρώτησε ο αδελφός μου.
《Οκ》είπα και πηγα να φύγω αλλά τον άκουσα να λέει κάτι που με εξόργισε.
《Μπράβο δούλα》με αυτά τα λόγια βαριά σιωπή έπεσε στο σαλόνι και τον κοίταξα με μάτια που πετάνε φωτιές.
《Πως με είπες ;;》τον ρώτησα και έκανα δυο βήματα κοντά του.
《Δεν εννοούσα δούλα, δηλαδή ήθελα να πω αδελφούλα το είπα καταλάθος το αλλο》εξήγησε βιαστικα, αλλά δεν τον πίστεψα.
《Ξερείς κάτι δική σου είναι οι καλεσμένοι πήγαινε φτιάξε εσυ τσάι για αυτούς》είπα με θυμό και πηγα στο δωμάτιο μου.
《Πω της μίλησες έτσι ρε ;;》του φώναξε ο Καν και ξεκίνησα να χορεύω που νοιάστηκε για εμένα.
Καλά πάμε...
Τέλος...
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
YOU ARE READING
ONE SHOTS
RandomΚάθε κεφάλαιο έχει και μια μικρή ιστορία... . . . . . . . . . . . don't copy my book🚫