Jeon Jeongguk, ünlü 'Park' ailesinin genç kızı Chaeyoung'un matematik öğretmeni olarak işe başlamıştı.
Night Fic.
Gizem-Psikolojik
29.02.20 - 02.05.20
[soft smut bulunur.]
Uzun süre madur ve mağrur olanın masum olması beklenemez.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şimdi çıktılar, hadi gelin." Noonanın aramasını sonlandırıp saklandığımız ara sokaktan çıkıp Park malikanesine yürümeye başladık.
"Hyung yakalanır mıyız?"
"Ne yakalanması Jeongguk? Tüm aile dağın başına gidiyorlar." Derken hızla demir kapıdan içeri girip merdivenleri tırmanmaya başladı.
Park ailesi Jongsun'un istediği üzerine iki gün iki gecelik kampları için Gwangju dağına gitmişlerdi. Noona da onların yokluğunda evde kalıp köpeklere bakacaktı. Tabii bizde onu yalnız bırakmak istememiştik.
Sonunda eve varıp içeri daldığımızda yaptığım ilk şey koşup o rahat koltuklara kendimi atmak olmuştu.
"Noona! Çok açım ben!" Diyip biraz daha yayıldım koltukta. Hanseul noonanın ayağındaki terlik beni ıskalayıp yanımdaki geniş orta sehpaya çarparken çığırdı. "Ben senin hizmetçin miyim be?! Koca kafa, kalk kendin yap!"
Sıkıntılı bir nefes verip koltuktan kalktım ve ikindi güneşinin aydınlattığı sağlıklı yeşil çimenlerle kaplı bahçeye adımladım. Kopmak üzere olan terliklerimi gölge verandaya bıraktım ve bahçede ordan oraya koşmaya başladım.
Ben büyük bahçeyi kahkaha atıp dört dönerken noona ve hyung verandada ellerindeki limonata ile beni izliyorlardı.
O zaman hayal kurmaktan alı koyamadım kendimi.
Bu ev bizim olsaydı...
Şimdi yaptığım gibi kendimi atardım çimenlere toprağın kokusu bizim evden kat ve kat daha güzeldi.
Kollarımı iki yana açıp gözlerimi kapadım.
Gerçekten de Amerika da okuyup buraya geri dönmüş olsaydım... Parlak geleceğim ve harika bir hayatım olurdu. Noona ve hyung ile dünyayı gezerdik. Güzel yerlere gidip bir sürü fotoğraf çekerdik. Oranın ünlü yemeklerinden deneyip yorulmana kadar dolaşık ordan oraya.
İç çekip bulutların yavaştan perdelemeye başlamış olduğu güneşe çevirdim kafamı. Huzur vericiydi. Aynı zamanda rahatsız edici.
"Jeonggukie içeri gel artık, yemek yiyeceğiz." Namjoon hyungun seslenişi ile doğrulup ellerimle çimenleri çekiştirdim.
Her güzel şey gibi bu da bitecekti. Bir kaç gün sonra burdan bodrum katına geri dönecektik.
Verandadaki terliklerimi es geçip ikisinin beraber kurmaya başladığı sofrada bir göz gezdirdim. Bizim eve bu yemekler asla giremezdi. Bu yüzden hepsinin tadına bakmalıydım. "Bu kadar şeyi ne ara yaptınız?"
