PARASITE || roségguk✔️

E i g h t e e n (n)

Bir kişiyi öldürürsen katil, milyonlarca kişiyi öldürürsen kahraman olursun.

"Yarın akşam büyük ağabey de geliyormuş Kore'ye."
Derken kapıya gidip ayakkabılarını giymeye başladı.

Noona düne göre daha zinde görünüyordu. Sanırım kendini 'ölüm' gerçeğine alıştırmıştı.

Büyük ağabey Kore'ye dönüyor...

O büyük ağabeyin Park Jimin olduğunu Park ailesini araştırırken öğrenmiştim. Parlak bir geçmişi olan uslu bir çocuktu. Aynı yaştaydık.

Ortalık karışıkken gelmesi hiç iyi olmamıştı. Evdeki insan sayısının artması demek bodrum kattaki adamın varlığının öğrenilebilme tehlikesinin artması demekti.

Namjoon hyungun çaresine bakacağım dediği adam ve kadının cesedi ,öldüğünü bize de Namjoon söylemişti, aynı yerindeydi.
Hyungun neyi beklediğini bilmiyordum.

"Çıktım!"
Hanseul noona da evi terk ettiğinde sabahın köründe aptal gibi tavanı izlemekten vazgeçip ders çalışmaya karar verdim. Kenardaki kitapları açıp önüme serdim hemen.

Dün Chaeyoung'un odasından ayrılmadan önce telefonuna gelen bir mesaj da bugün okullarının yakınındaki bir kafede buluşacakları öğrenmiştim. Oraya gitmeliydim.
Chaeyoung'un başka bir erkekle aynı masada oturmasını asla istemiyordum.

Hatta dışarı çıkmasını bile istemiyordum.
Bu yüzden dün akşam gitmeden önce en zor konulara çalışacağımızı söylemiştim. Pek umrunda değil gibiydi gerçi lakin gitmeme seçeneğini değerlendirmiş olacaktı.

"Kafayı yedim resmen!"
Derken elimdeki kurşun kalemi tahta zemine atıp arkamdaki duvara yaslandım.

Sanki onu kapalı bir kutuya sokup sonsuza kadar orada kalmasını istiyormuş gibi hissediyordum.

İleri gittiğimin farkındaydım.
Sadece durmak için bir nedenim yoktu.

'Benim olan benimdi.
Onun olan da benimdi.'

Bencil olmak her zaman en kolayıydı. Kabullenmek için hiçbir sebebin olmadığında bencil olmayı seçmeliydin.

••

Tahmin ettiğim gibi arkadaşlarıyla buluşmayı ders çalışmaya tercih etmişti. Şaşırmamıştım. Zira kalıp çalışsaydı eğer o zaman büyük şoke olurdum.