Forever Summer ✔

15 - akılsız baş ve kalp sorunu

Yarışma başlamak üzereydi ama ben daha yeni yeni sakinleşebiliyordum. Aklımda hâlâ, arkama bakmadan oradan kaçmak ve başka bir ülkeye yerleşmek gibi saçma sapan fikirler dolaşıyordu.

Bambam'in artık beni ima eden "Yarışmacılar havuza!" çağrılarından sonra mecburen havuza girdim ve yavaşça Taehyung'un yanına ilerledim. Yanına geldiğimi fark ettiğinde başını hafifçe bana doğru çevirdi ve gözlerimiz buluştuğunda fark etmeden aklımdan geçen sorulardan birini sordum ona. "Birincilik ödülü otelin mağazasından indirim kuponu. İstesen cüzdanında taşıdığın nakit parayla bile mağazayı satın alabilirsin, Taehyung. Ben de oradan bedavaya giyinebiliyorum zaten. Neden birincilik için uğraşmamı istiyorsun, anlamış değilim." Neden birden bunu sormuştum, bilmiyorum ama sormasam meraktan çatlayabilirdim.

"Benim derdim kaybetmemiz."

Taehyung'un ani ve sakin sesiyle verdiği cevaba karşılık şaşırarak ona baktım. Görünen o ki, benimle gerçekten yemek yemek istiyordu ama neden istiyordu? Kısa bir zaman öncesine kadar beni otelin hizmetlilerinden sanan Kim Taehyung, neden şimdi beni yemeğe çıkarmak için uğraşıyordu?

Bambam'in talimatıyla Jensoo'nun da olduğu ilk karşılaşma başladığında ben hâlâ Taehyung'u izliyordum. Ben onu izlerken yarışmacıların komik hallerine bakıp içten bir şekilde gülümsemesi, başka zaman olsa dikkatimi çok çabuk dağıtabilirdi ama o an aklıma ormandaki gece gelmişti.

"Özür dilerim. Söz veriyorum, buradan kurtulduğumuzda sen uyanıkken özür dileyeceğim ve arkadaşlığımız konusunu tekrar düşünmeni isteyeceğim. Ama şimdilik, tüm kalbimle özür dilerim."

O gece uyuduğumu sanıp söylediği cümleler zihnimde yankılanırken her şey açığa kavuştu. Benden özür dilemek istiyordu.

Yarı yarıya rahatlamış bir şekilde bakışlarımı yarışmacılara çevirdiğimde derin bir nefesi ciğerlerimde dolaştırıp dışarıya verdim. Taehyung'un beni neden yemeğe çıkarmak istediğini çözdüğüme göre, sırada çözmem gereken tek bir şey kalıyordu: Birinci olmak istiyor muyum yoksa istemiyor muyum?

Jensoo ikilisi rakiplerini yenerek bir üst tura çıkarken otelin müşterilerinden olan iki ekibe gelmişti sıra. Yani hâlâ düşünmek için vaktim vardı.

Taehyung yanımda sessizce yarışmacıları izlerken göz ucuyla ona baktım. Kusursuz yan profili ve yüzündeki eğlendiği belli olan gülümsemesiyle gözleri ona değen her kızı kendine aşık edebilirdi – ki etmişti de. Önce beni, sonra da onu sevdiğim yıllar boyunca karşılaştığı her kızı. Ben uzaktan onu izlerken o her gün başka bir kızla kol kola gezmişti. Her gün biraz daha imkansızlaşmıştı benim için. Ama işin ironik tarafı, şimdi yanımdaydı. Mutlulukla gülümsüyor, onunla deve güreşi oynamam için adımızı listeye yazdırıyor ve beni yemeğe davet ediyordu. Beni tanımadığı zamandan bu zamana nasıl geldiğimizi ise hiç bilmiyordum.

Taehyung'un bunca zaman kalbime ettiği işkenceyi düşündüm sessizce. Beni tanımadan önce de işkence etmişti ama beni tanıdıktan sonra da pek bir şey değişmemişti. Kim Taehyung, benim için her şekilde hüznün ve acının simgesi olmuştu. Son zamanlardaki ani değişimi bile bunun önüne geçemiyordu. Bunu fark ettiğim anda, birinci olmam gerektiğine kanaat getirdim. O gün ona ormanda söylediklerim, kalbimin en derinliklerinden çıkıp gelmişti ve ben bunları ona söyleyene kadar davranışlarını değiştirmek onun aklının ucuna bile gelmemişti. Özür dileyip rahatladıktan sonra yine aynı işkenceyi yapıp yapmayacağını bilemezdim. Ben çoktan ona karşı geri dönülemeyecek bir adım atmıştım. Pes etmemem gerekiyordu.