"Καμέλια πάμε μια βόλτα επιτέλους!" παραπονέθηκε η κολλητή της χτυπώντας τα λεπτά, αδύναμα χέρια της πάνω στο στρώμα.
"Ρε Άννα δεν θέλω!" είπε και εκείνη κοιτώντας την στα μάτια
"Η ώρα είναι 7. Πάμε σε ένα μπαράκι και μόλις βαρεθούμε γυρνάμε" λέει παράκλητα η Άννα.
Η Καμέλια δεν μπόρεσε να νικήσει το πείσμα της κολλητής της. Ποτέ δεν μπορούσε.
"καλά! Αλλά στις 11 θα ήμαστε εδώ!" ανακοίνωσε η Καμέλια και η κολλητή της, πετάχτηκε από την χαρά της. Καθώς έψαχνε ρούχα η Άννα για εκείνη και την κολλητή της, η Καμέλια παρατηρούσε καλύτερα την φίλη της.
Ή Άννα ήταν μια μικροκαμωμένη, αδύνατη κοπέλα με τα κοκκινωπά μαλλιά της να πέφτουν απαλά πάνω στους ώμους της και να κατεβαίνουν λίγα εκατοστά ποιο κάτω, η φακίδες να δημιουργούν μια ποιο σπάνια ομορφιά στο πρόσωπο της -στην Ελλάδα τουλάχιστον- και τα πράσινα, μεγάλα μάτια της σε συνδυασμό με το υπέροχο χαμόγελο της, έδιναν την εντυπώσει πως αυτή η κοπέλα είναι από άλλον πλανήτη. Έναν πλανήτη ποιο όμορφο και χαρούμενο.
Η Καμέλια σε αντίθεση, ήταν μια κανονική κοπέλα με τα μακρυά καστανά μαλλιά της, τα καφέ αμυγδαλωτά μάτια της και τα όμορφα λακκάκια στο πρόσωπο της. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ήταν απλά, αλλά όμορφα όπως και η ψυχή της.
"Βάλε αυτό" είπε η Άννα στην κολλητή της δίνοντας ένα υπέροχο συνολάκι. Μια μαύρη, τιραντέ, κοντή μπλούζα με μια εφαρμοστή, επίσης μαύρη φούστα.
Τα πήρε και πήγε στο μπάνιο να ετοιμαστεί. Μόλις βγήκε, η Καμέλια είδε την κολλητή της να φοράει το κόκκινο φόρεμα που της είχε αγοράσει για τα γενέθλια της με τις κόκκινες γόβες της.
Πήρανε ταξί και πήγαν σε ένα κοντινό μπαράκι αφού βάφτηκαν ελαφρώς πάνω από τα μάτια, βάζοντας απαλά την σκιά, στα χρώματα των ρούχων τους, και λίγο κραγιόν για να κάνουν πιο έντονα τα χείλι τους.
-
φτάνοντας η Άννα έσπρωξε προς τα μέσα την γυάλινη πόρτα. Μια παρέα αγοριών βγήκε και κατά λάθος έπεσε πάνω στην καστανή κοπέλα ένα αγόρι.
"συγγνώμη" είπε και σήκωσε το βλέμμα της προς αυτόν για να τον κοιτάει. Με ευκολία μπόρεσε να διακρίνει τα κατακόκκινα μάτια του (φωτογραφία). Δεν ήταν το συνηθισμένο κόκκινο μετά την χρήση ναρκωτικών... Η κόρη του ματιού του ήταν κόκκινη. 'Σαν ενός δαίμονα' σκέφτηκε μόλις την είδε.
"Πρόσεχε που πηγαίνεις!" λέει θυμωμένος. Έπρεπε να φύγει από εκεί το συντομότερο δυνατό πριν δημιουργηθούν μεγαλύτεροι μπελάδες. Η τύχη όμως δεν ήταν με το μέρος κανενός.
"Α ώστε εδώ είσαι" λέει ένας άγνωστος κοιτώντας τον νεαρό με τα κόκκινα μάτια "Πιστεύεις πως μπορείς να με βαράς και να φεύγεις;" ρώτησε ρητορικά συνεχίζοντας τα λόγια του
YOU ARE READING
Ερωτευμένη Με Τον Διάβολο!
Paranormal"Δεν θέλω να σε πληγώσω, όμως δεν είναι στο χέρι μου." της είπε και της έπιασε τα χέρια "Τι εννοείς πως δεν είναι στο χέρι σου. Μόνο στο δικό σου είναι." απάντησε με ένα ερωτηματικό βλέμμα "όχι! Λοιπόν...θα σου πω τι είπε ο Ογκάστους σε έναν συγγραφ...
