~Ο πόλεμος άρχισε!~

156 12 0
                                    

"Έλα ρε μαλάκα Σαμαήλ!" Είπε ο δαίμονας 
"Αφήστε τους χαιρετισμούς! Και εσύ έλα βάλε μια τάξη εδώ!" είπε η Μαλίχ μόλις αντίκρισε τον βασιλιά της
"Θα προσπαθήσω" είπε 
"Τι εννοείς θα προσπαθήσεις!; Είσαι ο Διάβολος! Βγάλε φτερά, ουρά και Διαβολικό πρόσωπο και θα μπουν μέσα πάλι" είπε νευριασμένη
Ο Διάβολος έβγαλε τις δύο κατάλευκες φτερούγες του που μάτωναν και καιγόντουσαν από την καυτή κόλαση.
"Τι στην αιματηρή κόλαση είναι αυτό;" Ρώτησε ο Μασχίτ
"Θυμάστε όταν έσωσα την Καμέλια;" 
"Μαλάκα!" φώναξαν και οι δύο μόλις κατάλαβαν τι έγινε

Ο Διάβολος έμεινε να κοιτάει τον πόλεμο που άρχισε ανάμεσα σε δαίμονες και αμαρτωλούς. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πια... Δεν είχε κανέναν τρόπο να επαναφέρει την τάξη.

"Βασιλιά μου! Σώσε μας" είπε ο Αγαρές μόλις τον είδε.
"Πολεμήστε" πρόσταξε αμέσως
" Πολεμάμε άρχοντα μου. Όμως είναι πάρα πολύ. Και εμείς δεν είμαστε αρκετοί" λέει 

Ο Διάβολος κοίταξε για άλλη μια φορά γύρω του. Οι δαίμονες δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Ακόμα και οι δύο καλύτεροι πολεμιστές δεν μπορούσαν να νικήσουν τον σορό από αμαρτωλές ψυχές.

"ΦΤΆΝΕΙ!" ούρλιαξε για να αντηχήσει ακόμα και στα ποιο απόμερα μέρη του βασιλείου του. Όλα τα βλέμματα των αμαρτωλών πάγωσαν στην μορφή του καταραμένου αγγέλου. Οι δαίμονες χαλάρωσαν γνωρίζοντας πως θα βοηθήσει.
"Ο ΠΌΛΕΜΟΣ ΣΤΑΜΑΤΆΕΙ ΤΏΡΑ!" φώναξε και ασυναίσθητα έβγαλε τα δύο διαβολικά πλέον φτερά του. Κατάμαυρα, όπως πριν. Η ουρά και τα κέρατα επέστρεψαν  και η ανθρώπινη μορφή αντικαταστήθηκε από την μορφή της κόλασης. Όλοι γονάτισαν.
Οι αμαρτωλοί πέταξαν ηττημένα τα όπλα τους και μπήκαν στα κλουβιά τους για να προστατευτούν από τον σατανικό άγγελο. Η φυλακή ξανά έφτιαξε μόλις γύρισαν τα φτερά του. Τα αληθινά φτερά του...

"Λοιπόν...εμένα δεν με χρειάζεστε άλλο οπότε να φεύγω" είπε χαμογελαστός και ξανανέβηκε στην Γη.

-

"Άννα πρέπει να βγεις για να τον ξεχάσεις!" τόνισε ξανά η Καμέλια
"Έχεις ερωτευτεί ποτέ σου αληθινά;" είπε σκουπίζοντας τα δάκρυα της η κοκκινομάλλα κοπέλα.
'Ναι!' σκέφτηκε "Δεν ξέρω" είπε.
"Επειδή δεν ξέρεις λες ότι είναι εύκολο να τον ξεχάσω"
"Δεν είπα Αννούλα μου ότι είναι εύκολο. Ξέρω πως δε είναι! Αλλά πρέπει" Με αυτά της τα λόγια κατευθύνθηκε στην ντουλάπα. Επέλεξε δύο υπέροχα φορέματα και τα ακούμπησε στο βρεγμένο, από κλάμα, κρεβάτι. 
"Θα βγούμε!" ανακοίνωσε απόλυτα.

Ερωτευμένη Με Τον Διάβολο!Where stories live. Discover now