Ερωτευμένη Με Τον Διάβολο!

~ΕΓΏ ΣΕ ΔΙΑΤΆΖΩ! ΌΧΙ ΕΣΎ!~

Οι μέρες περνούσαν, οι εβδομάδες περνούσαν και σιγά-σιγά ένας μήνας σχηματίστηκε με την νεαρή κοπέλα πλέον να έχει ξεχάσει ότι γνώρισε αυτήν την παράξενη παρέα.
Δεν είχε μιλήσει με κανέναν τους και να σας πω την αλήθεια της δεν ήθελε πια! Δεν ήθελε πλέον να έχει πάρε-δώσε με κάποιον...τόσο κακό!

Ναι ήξερε τα σχέδια του και το πως κατέληξε έτσι...Διάβολος, αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι του αρέσει να βασανίζει τους θνητούς! Μάλιστα και μόνος του το είπε..."δεν είναι η τιμωρία που βασανίζω τους θνητούς! Αυτό έχει πλάκα!"!

Η Καμέλια μόλις ανέλυσε αυτές τις λέξεις κατάλαβε πως ότι κάνει -μετά τον θάνατο της- θα την οδηγήσει κατευθείαν στην κόλαση και θα έχει αυτόν να γελάει βασανίζοντας την, επειδή ήθελε να τον βοηθήσει! Να βοηθήσει ποιον; Τον ίδιο τον Διάβολο!

Μάλιστα στον ύπνο της έβλεπε αυτό που νόμιζε πως είναι το 'μέλλον' της! Εφιάλτες με εκείνη και εκείνον στο ποιο σκοτεινό μέρος του σύμπαντος! Το σπίτι του! Την φυλακή των αμαρτωλών! Την καυτή κόλαση!

Φανταζόταν πως είναι κλειδωμένη σε ένα από τα κελιά της κόλασης και ξαφνικά μπαίνει μέσα η Αλίκη και ο Άρης -με τα πρόσωπα τους τα αληθινά πρόσωπα τους, με αυτά που γεννήθηκαν, τα πρόσωπα της κόλασης- , την τραβάνε και την δένουν σε έναν πάσσαλο πάνω από το ρυάκι με το ανθρώπινο αίμα και φωνάζουν τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας -με το ανθρώπινο πρόσωπο του- της φωνάζει και αυτός για να δηλώσει όλες τις αμαρτίες της και το τι πραγματικά επιθυμούσε στη ζωή της, αλλά αυτή δεν απαντά... και τότε βλέπει το πρόσωπο του να αλλάζει, να γίνεται το αληθινό του πρόσωπο, όμως από τον τρόμο, πριν το δει καλά ξυπνάει! Καταϊδρωμένη προσπαθεί να θυμηθεί αυτόν τον εφιάλτη, τι είδε, πως ήταν και τι την τρόμαξε τόσο πολύ...καμία ανάμνηση όμως...τίποτα...απλά ο φόβος...

Ο Διάβολος από την άλλη δεν έχει ιδέα για όλα αυτά που έκαναν την Καμέλια να τον δει με άλλο μάτι, να δει την αλήθεια! Ότι είναι ένας βασανιστής και έτσι θα παραμείνει. Πως η συμφωνία που έκανε μαζί του θα την στείλει αιώνια στην κόλαση να υποφέρει από τις αμαρτίες της και τις επιθυμίες της που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ! Πως πρέπει να μείνει μακριά του.
Κι δεν θα είναι δύσκολο! Ούτε ο Αχιλλέας θέλει να την ξαναδεί. Από την στιγμή που άρχισε να γελάει και να περνάει καλά μαζί της δεν θέλει να συνεχιστεί όλο αυτό!

"και για τι δεν την βλέπεις είπαμε;" ρωτάει ο Άρης "πως θα πάρεις το ξίφος;"
"Θα βρω άλλη! Αυτή δεν μου κάνει για την δουλειά!" είπε κοφτά και προσπάθησε να το παίξει αδιάφορος. "Εσύ τι θα κάνεις; Θα συνεχίσεις να βγαίνεις με την κολλητή της;" ρώτησε για να αποφύγει την συζήτηση. Στο άκουσμα όμως τον λέξεων που χρησιμοποίησε, ο Άρης κόλλησε.
"Πως ξέρεις για την Άννα;" 
"Σας είδα να φιλιέστε έξω από το σπίτι της!" ανακοινώνει "την πήδηξες;" ρωτάει απλά
"ναι" λέει κάπως ντροπιασμένος που μαθεύτηκε η κρυφή σχέση του με την κολλητή της Καμέλιας
"καλή;" συνεχίζει τις αδιάκριτες ερωτήσεις ο Αχιλλέας όμως μέσα μπαίνει με αίματα η Αλίκη και κάθετε στον καναπέ αδιάφορη
"Ποιον πλάκωσες πάλι;" ρωτάει γελώντας ο δαίμονας με τα κόκκινα μαλλιά
"έναν μπάτσο που ήθελε να κάνει έλεγχο!" λέει απλά "και με λέρωσε και με το αηδιαστικό κόκκινο αίμα του" λέει και σκουπίζετε με μια πετσέτα
"ευτυχώς που δεν τον λέρωσες με το δικό σου! Θα είχαμε πρόβλημα!" παίρνει τον λόγο ο Διάβολος
"Devil ξέρεις ότι εμείς εδώ δεν ματώνουμε! Δεν μας νοιάζει τίποτα για να αρχίσουμε να γινόμαστε αδύναμοι θνητοί!" λέει η Αλίκη δηλώνοντας το προφανές, για εκείνη!

Ο Άρης όμως δεν ένοιωθε έτσι. Τον νοιάζει πλέον το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε ποτέ! Η Άννα! Η όμορφη, μικροκαμωμένη κοπέλα που βγαίνει τον τελευταίο μήνα. Τον οποίο μήνα μάλιστα...μάτωσε! Κόπηκε με ένα θνητό μαχαίρι... και το μάτωσε με το μαύρο αίμα του!

"Ξέρεις πρέπει να γυρίσουμε  πίσω στην κόλαση! Θέλω να βασανίσω ψυχές!" ανέφερε προσπαθώντας να κρύψει το άγχος του
"Βασάνισε ανθρώπους!" λέει με τόνο που δηλώνει το προφανές -ξανά- η μαυρομάλλα κοπέλα
"Devil! Πήγαινε με στην κόλαση!" φωνάζει. Ο Διάβολος σηκώνετε και τεντώνει τα άκρα του, εμφανίζοντας την ουρά, τα φτερά και τα κέρατα του.
"Και αν αρνηθώ;" λέει απειλητικά σε απόσταση αναπνοής από τον δαίμονα
"Χέστηκα αν αρνηθείς! Θα με πας σπίτι!" λέει στον ίδιο τόνο μικραίνοντας την απόσταση και άλλο
"ΕΓΏ ΣΕ ΔΙΑΤΆΖΩ! ΌΧΙ ΕΣΎ!" ουρλιάζει έξαλλος και κοπανάει το χέρι του στο τραπέζι με αποτέλεσμα να το σπάσει. Το πρόσωπο του έδειχνε παντού θυμό! Τα κόκκινα μάτια του πέταγαν φωτιές οργής και τα μαύρα φτερά του είχαν τεντωθεί στον αέρα όσο ποιο ψηλά μπορούσαν. Με την εικόνα του οργισμένου βασιλιά οι δαίμονες γονάτισαν μπροστά του ηττημένοι.

"ένας τρόπος υπάρχει να πας στην κόλαση!" λέει χωρίς να χάσει την οργή του
"Δεν θα παλέψουμε!" ανακοινώνει. Δεν ήθελε. Ήξερε πως αν πάλευαν θα μάτωνε, και αν μάτωνε θα τον σκότωνε. Και να σκοτωθεί από άγγελο ή τον ίδιο τον Θεό, θα καταδικαζόταν σε απόλυτη ανυπαρξία...
"Τότε σκασμός!" ουρλιάζει και βγαίνει από την αποθήκη. Χάνετε από τα μάτια τους και περπατάει ως ένα μπαρ.

Στο μπαρ δυστυχώς για όλους βρισκόταν η Καμέλια που αναγκάστηκε να πάει -από τα παρακάλια της κολλητής της. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν. Κοκάλωσαν και οι δύο στις θέσης τους μέχρι που ο Αχιλλέας πήγε προς αυτήν.

"Σε ξέρω;" είπε η Καμέλια προσπαθώντας να τον αποφύγει. Μάταια
"Ναι!" φώναξε και με μια κίνηση την τράβηξε προς τα έξω. Με αυτήν την κίνηση του η κοπέλα τον φοβόταν ακόμα ποιο πολύ από πριν, από τα όνειρα της!
"Α-α σε με-ε" είπε τραυλίζοντας από τον φόβο. Ο ήδη νευριασμένος άγγελος την κοίταξε ακόμα ποιο νευριασμένα από πριν
"Άκου να δεις! Εγώ αποφασίζω τι θα κάνω και τι όχι για αυτό το βουλώνεις και ακούς!" είπε με την φωνή της κολάσεως -που η Καμέλια δεν έχει ξανακούσει. Η νεαρή κοπέλα άρχισε να τρέμει από το κρύο και τον φόβο της υπερβολικά χοντρής φωνής του
"Απομάκρυνε την κολλητή σου από τον δαίμονα μου αλλιώς.." είπε δείχνοντας τον αληθινό χαρακτήρα του. Όχι τον αστείο Διάολο που ήξερε, αλλά τον βασανιστή των ονείρων της.
Της άφησε το χέρι και απλά εκείνη έγνεψε και πήγε μέσα. Το σώμα της συ σπαζόταν και εκείνη την στιγμή πάθαινε κρίση πανικού. Πανικό γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να απομακρύνει την κολλητή της αλλά και για το ότι θα πεθάνει και θα καταδικαστεί σε βασανιστήρια αιώνια...

To be continued...