Ερωτευμένη Με Τον Διάβολο!

~Καλύτερα στην κόλαση παρά με συναισθήματα!~

2 μήνες μετά...

"Που είναι ο Διάβολος σου;" ρώτησε η Άννα παραξενεμένη που δεν είχε νέα του για αρκετό καιρό
Η Καμέλια μόλις άκουσε αυτήν την ερώτηση τα μάτια γέμισαν δάκρυα. "Που θες να ξέρω ρε Άννα!;" είπε κάνοντας την ενοχλημένη, για να αποφύγει να ξεχειλίσουν τα μάτια της
"Όχι πάλι τα ίδια! Δεν θα ξανά είσαι απότομη και μυστικοπαθείς!" είπε ενοχλημένα η Άννα στην ανάμνηση των παλιότερων μηνών  
"Σόρρυ ρε Άννα... Απλά δεν έχω ιδέα και... και γαμώτο μου λείπει πολύ!" είπε και άφησε τα δάκρυα της να δροσίσουν τα καυτά της μάγουλα
"Ξέρεις πάρα πολύ καλά πως δεν είμαι υπέρ σε όλο αυτό." άρχισε η κοκκινομάλλα κοπέλα μόλις πήγε δίπλα της "αλλά δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι! Τόσο μεγάλος έρωτας πια!;" συνέχισε και ως απάντηση πίρε το θετικό γνέψιμο της κολλητής της.

Ο ήχος του κουδουνιού διέκοψε την συζήτηση τους. Η Καμέλια έτρεξε να ανοίξει αλλά μόλις το χέρι της ακούμπησε το πόμολο έχασε κάθε ελπίδα. 

'ποτέ δεν θα μου χτύπαγε το κουδούνι' σκέφτηκε και ένα ακόμα δάκρυ κύλισε

"Άστο ανοίγω εγώ" είπε η Άννα και άνοιξε την ξύλινη πόρτα
"Εμμμ..." είπε το αγόρι από την άλλη πλευρά της πόρτας "ξέρετε, ψάχνω μια κοπέλα που την λένε Καμέλια. Μπορείτε να μου πείτε σε ποιο διαμέρισμα είναι;" ρώτησε ευγενικά χαμογελώντας
"Ναι εδώ είναι!" είπε και άνοιξε περισσότερο την πόρτα ώστε να περάσει μέσα.

Η Καμέλια με γρήγορες κινήσεις σκούπισε τα δάκρυα της και ανακάθισε στον καναπέ. Το αγόρι εισχώρησε στον ξένο χώρο αμήχανα. Τα μπουκλάκια του έκαναν την πρώτη εμφανίσει στο οπτικό πεδίο της Καμέλιας και σύντομα εμφανίστηκε ολόκληρος.

"Αντώνη;!" είπε χαρούμενη και συγχρόνους παραξενεμένα μόλις τον αντίκρισε απέναντι της
"Καμέλια!" αναφώνησε και εκείνος. Η καστανή κοπέλα έτρεξε και τον αγκάλιασε. Χρειαζόταν τόσο πολύ μια αγκαλιά.

"Τι κάνεις εδώ;" απόρησε 
"Ανησύχησα. Δεν σε είδα για αρκετό καιρό να τρέχεις και είπα να έρθω να δω αν είσαι καλά" απάντησε αμήχανα.
"Ευχαριστώ αλλά δεν χρειάστηκε. Απλά δεν ήμουν πολύ καλά ψυχολογικά" είπε και διέκρινε την κολλητή της να τους κοιτάζει παραξενεμένη  "Με συγχωρείς! Ξεχάστηκα. Αντώνη από εδώ η κολλητή μου η Άννα, Άννα ένας φίλος μου, ο Αντώνης" 
"Χάρηκα" είπαν και κάθισαν όλοι μαζί στον καναπέ.

Μιλούσαν για αρκετές ώρες και οι τρεις μαζί, είπαν στην Άννα για την γνωριμία τους, για το πως εξελίχθηκε η φιλία τους και η συζήτηση μεταφέρθηκε σε πολλά διαφορετικά θέματα.