Ο μπάτσος μου

Κεφάλαιο 1

Πέρασα τις καγκελόπορτες του αστυνομικού τμήματος. Στα δεξιά μου ο, αδερφός του μπαμπά μου και αγαπημένος μου θείος, δικηγόρος μου και αριστερά και πίσω μου μπάτσοι που με συνόδευαν. Οι γονείς μου δεν ξέρω που είναι. Με έχουν ξεχάσει τόσα χρόνια. Απέξω δημοσιογράφοι με κάμερες και μικρόφωνα που φωνάζουν για μια δήλωση μου. Άντε παρατήστε μας. Δεν μου έφταναν οι δυσκολίες που πέρασα.

Ναι, είχα προφυλακιστεί. Έκλεβα. Από σουπερμάρκετ, ψιλικατζίδικα, περίπτερα κλπ. Ήμουν μαζί με τον κολλητό μου πάντα. Από τα 16 μαζί, αλλά τις παρανομίες τις αρχίσαμε στα 17. Όμως πέρασε Θεσσαλονίκη για σπουδές και από τότε χωριστήκαμε. Αλλά δεν χάσαμε επαφή, μιλάμε μέσω Skype. Εγώ συνέχιζα μόνη μου. Αλλά μετά από μια μαλακία μου με έπιασαν. Αλλά ο θείος μου κατάφερε να με βγάλει από 'κει. Τώρα είμαι σε κατ' οίκον περιορισμό και φοράω αυτή τη μαλακία το βραχιολάκι.

Έφτασα σπίτι. Τρέχω κατευθείαν στο ντουζ. Πρέπει να βγάλω αυτή τη βρωμιά του κελιού. Τουλάχιστον μοιραζόμουν το κελί με μια κοπέλα, 19χρονη και αυτή, πολύ καλή. Δεν είχα πολλά προβλήματα. Αν εξαιρέσεις ότι κανένας δεν ερχόταν στο επισκεπτήριο εκτός από τον θείο μου.

Τέλος πάντων. Το βραχιολάκι μου είπαν ότι είναι αδιάβροχο όποτε χωρίς να το πολυσκεφτώ μπαίνω για ντουζ. Πόσο μου έλειψε αυτή η αίσθηση.

Βγήκα από το μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Και αυτό μου έλειψε. Το κρεβάτι στο κελί ήταν τόσο άβολο γαμώ. Το πότε με πήρε ο ύπνος δεν το κατάλαβα.

Ήταν τέλη Αυγούστου αρχές Σεπτεμβρίου. Αυτό σήμαινε πως σε λίγο καιρό θα άρχιζε το πανεπιστήμιο. Το ότι κατάφερα κι πέρασα ιατρική και μάλιστα Αθήνα ενώ δεν άνοιγα βιβλίο ήταν θαύμα. Θέλω να γίνω μικροβιολόγος. Πάντα αυτό ήταν το ονειρο μου. Γενικά όμως αυτό το καλοκαίρι ήταν το χειρότερο αφού το περασα στο κελί. Βγαίναμε έξω λίγο στην αυλή, όταν μπορούσαμε, για να μας δει λίγο ο ήλιος.

Δεν σας ειπα όμως το καλύτερο *ειρωνικο γέλιο*. Επειδή εγώ για 6 μήνες θα είμαι σε κατ' οίκον περιορισμό και θα φοράω αυτή τη μαλακία στον αστράγαλο που χτυπάει όταν πηγαίνω πιο μακρυά από τον κάδο σκουπιδιών έξω από το σπίτι μου, θα έχω κάθε μέρα έναν μπάτσο να με συνοδεύει στη σχολή, στο φούρνο, στο σουπερμάρκετ και γενικά όπου πάω για να μην το σκάσω και καλά. Και εγώ με τους μπάτσους δεν τα πάω καλά.

Γενικά τα έχω βρει μπαστούνι αλλά από το να ήμουν ακόμα στη φυλακή θα το υποστώ...

**********************************
Γειά σας!

Μικρό το ξέρω αλλά ήθελα να κάνω μια παρουσίαση της ζωής της ηρωίδας.

Θα γίνει καλύτερο υπόσχομαι!

Αστεράκι και κόμμεντ

λοβ γιου!!