Ο μπάτσος μου

Κεφάλαιο 19

Είχε πάει 21:30 και άρχισα να ετοιμάζομαι. Έβαλα ένα τζιν και μια μαύρη μπλούζα και πήγα στον Νίκο. Ήταν στον καναπέ και έβλεπε τηλεόραση.

«Άντε ρε μωρό μου, έλα να κάτσουμε» μου είπε.

«Δεν μπορώ θα βγω με την Άννα» του είπα.

«Και που θα πάτε;» με ρώτησε.

«Σε ένα μπαρ» απάντησα αγχωμένη.

«Καλά, να προσεχείς» μου φώναξε και εγώ βγήκα από το σπίτι.

Περπάτησα μέχρι το σπίτι της Άννας και χτύπησα το κουδούνι.

«Έλα, πάμε;» με ρώτησε.

«Ναι» της είπα και έτσι βάλαμε τις κουκούλες μας και πήραμε τις μπαντάνες και πηγαμε στην πλατεία.

Εκεί κοντά είχε μια κάβα που διανυκτερεύει. Πολλά λεφτά πέφτουν εκεί. Όλοι οι ψευτοπλούσιοι πάνε και σκάνε λεφτά για ποτά. Άμα είσαι μαλάκας φαίνεται.

Φτάσαμε στη γωνία δίπλα από το μαγαζί.

«Φοβάμαι» μου είπε η Άννα και έκανε ένα βήμα πίσω.

«Ω, έλα τώρα. Μην κολόνεις» της είπα.

«Όχι θα κάτσω έξω να φυλάω τσίλιες. Να ξες σήμερα έχει μπατσαρία στους δρόμους» μου είπε.

«Έννοια σου και το ξέρω» της απάντησα και έβαλα τα μαύρα γάντια μου.

Μπήκα μέσα με χαμηλωμένο κεφάλι.

«Γειά σας! Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;» με ρωτησε ο πωλητής.

«Θέλω να μου φέρεται δυο Martini» του απάντησα και αυτός χάθηκε στο βάθος.

Γρήγορα άνοιξα την ταμειακή και έχωσα στις τσέπες μου όσα λεφτά πρόλαβα. Αφού πήρα πολλά βγήκα έξω και αρχίσαμε να τρέχουμε.

Όμως εκείνη την ώρα βγήκε ο πωλητής και φώναξε "Κλέφτρα!" και έτσι κάτι μπάτσοι άρχισαν να μας κυνηγάνε. Έβγαλα γρήγορα την ζακέτα και την έδωσα στην Άννα.

«Εμένα είδε, εμένα θα δώσει. Πάρε τα λεφτά και πήγαινε σπίτι θα έρθω μετά να τα μοιράσουμε» της είπα και μου έγνεψε θετικά.

Έβαλε την μπαντανα για να καλύψω το πρόσωπο μου και άρχισα να τρέχω με δυο μπάτσους πίσω μου. Γαμώ, έβγαλα τη ζακέτα και είμαι μόνο με την μπλούζα.

«Αστυνομία! Σταμάτα!» μου φώναξε ένας μπάτσος αλλά σιγά μην τον ακούσω.

Έτρεχα γρήγορα σε όλα τα στενά αλλά οι πούστηδες τσακάλια και δεν με έχαναν. Σε κάποια φάση ο ένας με άρπαξε και στην προσπάθεια μου να απελευθερωθώ μου σκίστηκε η μπλούζα.

«Όχι ρε πούστη!» φώναξα και άρχισα να τρέχω ξανά. Ευτυχώς με έχασαν.

Έφτασα στο σπίτι της Άννας που είναι ένα τετράγωνο μακρυά από το δικό μου και χτυπούσα απεγνωσμένα το κουδούνι. Άνοιξε γρήγορα και μπήκα μέσα.

«Ιιι, τι έπαθε η μπλούζα σου» μου είπε και της εξιστόρησα ό,τι έγινε.

«Παναγία μου, ευτυχώς σου είχα δώσει την μπαντάνα για να καλύψεις το πρόσωπο σου» είπε και με αγκάλιασε. Ευτυχώς.

«Ωραία, δώσε μου μια μαύρη τέτοια μπλούζα και θα κάτσω για λίγο» της είπα και μου έγνεψε.

«Ορίστε» είπε και πήγα στο μπάνιο να αλλάξω.

«Για φέρε λοιπόν» της είπα τρίβοντας τα χέρια μου με ανυπομονησία.

Είχαμε μαζέψει 500€ όποτε μισά μισά 250€.

«Ορίστε τα 250€ σου και καλό ξόδεμα» της είπα και γέλασα.

«Μα, εγώ δεν εκανα κάτι, πρέπει να πάρω πιο λίγα» μου είπε ντροπαλά.

«Ρε άστα αυτά. Και έκανες. Αν δεν ήσουν εσυ να σου δώσω τη ζακέτα θα με έπιαναν» της απάντησα και την πήρα μια αγκαλιά.

Όταν πήγα σπίτι ήταν 3 και κάτι. Στον ξενώνα είχα μια βαλίτσα. Και σκέφτηκα εκεί να κρύψω τα λεφτά. Και μετά την έβαλα κάτω από το κρεβάτι όποτε... Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Άλλαξα και χώθηκα στην αγκαλιά του Νίκου. Προβλέπεται μεγάλη μέρα η σημερινή. Και με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος.

**********************************
Χέυυυυ!!!

Δυο κεφαλαία σε μια μέρα ουαου!! ( το έγραψα με 6% μπαταρία 😂)

Η Μαρία ξανά κύλησε στις κλοπές;;;

Αστεράκι και κόμμεντ ❤️❤️