Ο μπάτσος μου

Κεφάλαιο 7

Με τον Νίκο περάσαμε τελεια. Πηγαμε Ερμού και ψωνίσαμε και μετά στα Mc Donald's στο Σύνταγμα. Έχει έναν τρόπο να κάνει την ώρα που περνάς μαζί του, να κυλά τόσο γρήγορα αλλά και συνάμα τόσο ωραία.

Με πήγε σπίτι με το αμάξι τον χαιρέτησα και μπήκα σπίτι. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και έγειρα την πλάτη μου πάνω της.

«Αυτό ήταν... υποθέτω» μονολογησα αναστενάζοντας. Δεν θα τον ξαναδώ. Αλλά νομίζω όλο αυτό μου δίνει την ευκαιρία να τον ξεπεράσω και να αφοσιωθώ στις σπουδές μου, στους φίλους μου και στον Δημήτρη.

Έπιασα το κινητό μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό τη Άννας.

«Μάντεψε ποια είναι πλέον ελεύθερη;» της φώναξα μόλις απαντησε.

«Τι καλά!!!!» φώναξε και αυτή.

«Λοιπόν, τι λες να κάνουμε για να το γιορτάσουμε;» την ρώτησα.

«Άστα όλα επάνω μου. Θα περάσω από εκει γύρω στις 20:00, εντάξει;» μου είπε.

«Ναι οκ!» της είπα και κλείσαμε. Ποιός ξέρει τι ιδέα είχε πάλι. Τέλος πάντων είμαι απλά τόσο χαρούμενη.

Πήρα τηλέφωνο τον Άρη. Πώς τον ξέχασα αυτόν;

«Αρηηηη!!» του φώναξα.

«Σκάσε» μου απάντησε. Μωρέ τι θέλω και μιλάω..

«Το προσπερνώ. Είμαι ελεύθερη» του ειπα και άρχισα να του εξιστορώ όσα έγιναν. Επίσης του ειπα όλα όσα νιώθω για τον Νίκο και για τον Δημήτρη.

Η ώρα πέρασε και η Άννα είχε έρθει πλέον σπίτι μου.

«Συγγνώμη τι είναι όλα αυτά;;» την ρώτησα.

«Φορέματα κι καλλυντικά. Α, δεν σου 'πα. Θα βγούμε σήμερα» μου απάντησε χαρούμενη.

«Καλά. Πάμε να ετοιμαστούμε» είπα αναστενάζοντας.

Πηγαμε και ντυθήκαμε και βαφτήκαμε. Εγώ φόρεσα ένα κοντό, μαύρο, κολλητό φόρεμα, μαύρες ψηλες γοβες και έκανα έντονα μάτια με μαύρη σκιά και σκούρο κόκκινο κραγιόν. Η Άννα είναι πιο girly. Έβαλε ένα ροζ κολλητό φόρεμα και έβαλε ροζ κραγιόν. Κούκλα είναι.

Είμαι χαρούμενη γιατί την Δευτέρα κλείνουμε για Χριστούγεννα. Πως πέρασε έτσι ο καιρός; Επίσης να σας πω ότι με τον Δημήτρη δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου. Τον είχα δει στον δρόμο με μια γκομενα να φιλιούνται. Να σου πω, δεν με πείραξε.

Φτάσαμε έξω από ένα μπαράκι. Μπήκαμε μέσα και πηγαμε κατευθείαν να πάρουμε ποτό.

«Θα πιεις;» ρώτησα την Άννα.

«Όχι δεν πίνω» μου απάντησε.

«Μια βότκα» είπα στον όμορφο με τατουάζ μπάρμαν. Όταν μου έφερε το ποτό πήγα να βγάλω λεφτά να το πληρώσω αλλά με σταμάτησε.

«Κερασμένα από μένα, όμορφη» είπε και μου έκλεισε το μάτι. Ω μωρέ. Να τον έβλεπες. Άσπρο πουκάμισο και μπλε τζιν από κάτω. Οι κοιλιακοί του διαγράφονταν και το τατουάζ μανίκι του ήταν τόσο ωραίο.

«Μπα, τι βλέπω;» είπε η Άννα γελώντας.

«Εμ, τι; Ελεύθερο κορίτσι είμαι» της απάντησα. Η παρέα με τον Άρη με χάλασε.

Πήγαμε στη "πίστα" και αρχίσαμε να χορεύουμε. Και τότε τον είδα. Ήταν καθισμένος σε έναν από τους καναπέδες που είχε εκεί. Ήταν με έναν φίλο του, μπάτσο λογικά, και με κοιτούσε.

«Αυτόν κοιτάς;» με ρωτησε η Άννα.

«Ναι ρε γαμώτο» της απάντησα.

«Πρέπει να τον ξεχάσεις. Να πας παρακάτω» μου είπε. Έχει δίκιο. Πρέπει να τον ξεχάσω.

Εκείνη τη στιγμή δυο χέρια τυλίχτηκαν γύρω από τη μέση μου. Είδα την Άννα να μου κλείνει το μάτι και να φεύγει από κοντά μου. Κατάλαβα ότι ήταν ο όμορφος μπάρμαν.

«Άφησα στο πόστο μου τον κολλ μου για να έρθω σε εσένα» μου είπε όταν γύρισα να τον κοιτάξω.

«Α, μεγάλη μου τιμή» είπα και γέλασε.

«Το ονοματάκι σου;» με ρώτησε.

«Μαρία. Το δικό σου;» ρώτησα με το ίδιο υφος.

«Κώστας» μου απαντησε και έπιασε τη μέση μου και εγώ τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμο του.

Έβαλαν ένα αργό τραγούδι και αρχίσαμε να χορεύουμε. Ένιωθα το βλέμμα του Νίκου καρφωμένο πάνω μου. Δεν με ενδειαφέρει. Πρέπει να πάω παρακάτω.

«Βρε το Μαράκι...» μου είπε και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό και εγώ χαμογέλασα.

«Εδώ είναι ο αριθμός μου, πάρε με» είπε και πήγε προς το μπαρ.

Βγήκα έξω να πάρω λίγο αέρα. Τότε τον είδα να κάθεται σε ένα από τα παγκάκια δίπλα από τη πόρτα του μπαρ. Γαμώτο.

**********************************

Γεια σας!!

Νέο κεφάλαιο!😁

Αστεράκι και κόμμεντ