Ο μπάτσος μου

Κεφάλαιο 20

Ξύπνησα σήμερα και δεν νομίζω να πάω σχολή. Την έχω λίγο χεσμενη αλλά δεν με ενδιαφέρει. Ξέρω, η ιατρική δεν είναι παιχνίδι αλλά έχω μετανιώσει που έδωσα πανελλήνιες.

Με ξύπνησε ο Νίκος που ήρθε στο δωμάτιο να με φωνάξει για να φάω πρωινό. Το είχε καταλάβει εδώ και καιρό ότι δεν γουστάρω τη σχολή. Με ενθάρρυνε να μην σταματήσω, αλλά δεν τραβάει. Αλλά μου είπε ότι όσο αυτό με κάνει χαρούμενη, δεν έχει πρόβλημα. Αυτό μας έλειπε να είχε κιόλλας.

«Καλημέρα» είπα χαρούμενα. Ε βέβαια, μετά το χτεσινοβραδινό, πώς να μην είμαι χαρούμενη;

«Καλημέρα, μωρό μου» είπε ο Νίκος και ήρθε να με φιλήσει. Καθήσαμε να φάμε πρωινό.

«Δεν δουλεύεις σήμερα;» τον ρώτησα.

«Όχι μου έδωσαν επιτέλους τα ρεπό που μου χρώσταγαν. Τρεις μέρες» είπε χαρούμενος. Ωχ...

«Εγώ θα φάω και θα πάω στη τράπεζα» του είπα για να του το ξεκαθαρίσω από την αρχή.

«Εντάξει» απάντησε και πήγε και έκατσε στο σαλόνι ενώ εγω έτρεξα στον ξενώνα. Ντύθηκα γρήγορα και έβαλα στο προρτοφοκι μου τα 250€. Θα πάω να τα βάλω στον λογαριασμό μου.

Κατέβηκα κάτω και τον είδα να βλέπει τηλεόραση. Είχε ειδήσεις. Έκτακτο μάλλον, τέτοια ώρα.

"Άνθρωποκυνηγητό εξελίχθηκε χτες το βράδυ στις δέκα και μισή μετά μεσημβρίας. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, ο ληστής του σουπερμάρκετ ξαναχτύπησε σε μια κάβα στο κέντρο της Αθήνας. Αστυνομικοί της ασφαλείας κυνήγησαν τον δράστη όμως εκείνος κατάφερε να ξεφύγει. Όπως κατέθεσαν οι δυο αστυνομικοί σήμερα το πρωί, ο δράστης είναι γυναίκα, κοντά στα 20, με μακριά κάστανα μαλλιά και μέλι μάτια και έχει τατουάζ το Α στον κύκλο στο πίσω μέρος του δεξιού ωμού. Όταν έχουμε περισσότερες πληροφορίες θα σας ενημερώσουμε."

Είχα κοκαλώσει. Αυτή ήταν μια αξριβης περιγραφή μου. Το τατουάζ θα με βάλει σε μπελάδες, θα το δεις. Τι ηθελα και έβγαλα τη γαμωζακέτα το κέρατο μου;

Τόση ώρα δεν είχα καταλάβει ότι στεκόμουν πίσω από τον καναπέ ακίνητη, σαν το άγαλμα, με έναν εξαγριωμένο Νίκο μπροστά μου.

«Κάτσε κάτω, πρέπει να μιλήσουμε!» μου φώναξε. Παναγία μου δεν τον έχω ξαναδεί έτσι. Όμως δεν θα τον φοβηθώ.

«Όχι, δεν μπορώ» του φώναξα.

«Είπα κάτσε κάτω!» μου φώναξε πιο δυνατά.

«Πρώτον, σταματά να φωνάζεις και δεύτερον, δεν μπορώ πρέπει να πάω στη τράπεζα! Όταν γυρίσω κανόνισε να έχεις ηρεμήσει για να μιλήσουμε πολιτισμένα και σαν ανθρωποι!» του φώτα πιο δυνατα. Βγηκα και χτύπησα την πόρτα πίσω μου. Α γαμησου ρε και συ.

Πήγα στην τράπεζα και κατέθεσα τα λεφτά. Ουφ, επιτέλους. Πάει και αυτό το θέμα. Τότε χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο Άρης.

«Τι στον πούτσο πηγές και έκανες;» με ρώτησε φωναζοντας. Αχ Θερ μου, τι τραβάω η καημένη;

«Κοιτά, ήταν μια αδύναμη στιγμή» του εξήγησα.

«Μια; Νομίζεις δεν ξέρω ότι ήσουν εσύ στη κλοπή με το ασετόν;» μου είπε. Άρχισα να κλαίω.

«Ωραία. Άνθρωπος είμαι. Τις μαλακίες που έκανες εσυ και πηγές αναμορφωτήριο τις έκρινα ποτε; Σου έβαλα ποτε τις φωνές; Όχι, και ξέρεις γιατί. Γιατί θα είμαι μαζί σου σε ότι κανείς, ακόμα κι αν είναι μαλακία. Αρκεί να σε κάνει χαρούμενο. Γιατί έτσι κάνει η οικογένεια. Και εγώ για μια στιγμή ένιωσα καλά, κάνοντας αυτό που έκανα» του είπα κλαίγοντας και του το έκλεισα.

Αφού σταμάτησα να κλαίω αποφάσισα να πάω σπίτι. Πω, και δεν γουστάρω να τον έχω να φωνάζει.

Μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα το 3. Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι αγχωμένη. Ας πατήσω και εγώ πόδι κάποια στιγμή. Έβαλα τα κλειδιά στη πόρτα και άνοιξα.

«Καλώς την» είπε σαρκαστικά ο Νίκος.

«Ηρέμησες;» τον ρώτησα και εγώ με το ίδιο υφος.

**********************************
Γειά σας!!!

Ελπίζω να είστε καλά😚

Άρχισα αυτή τη νέα σειρά, το τούρκικο "Ο γιατρός" κάπως έτσι, και δεν ξέρω, μ' άρεσε είχε πλάκα 😂😂

Αστεράκι και κόμμεντ ❤️