Maria's Diary

Chapter 16

"He said that you'll be happy to have that but I guess you're not"

Pinunasan ni dad ang mga luha na hindi matigil sa pagbagsak.

"H-he?" I asked.

I look at my dad in the eye hoping that I'll find answer to my how's.

"You're right. I'm talking about him"

I loose my balance after hearing that.

Flashback 15 years ago (2005)

Third Person's POV

"If you will still say No, they will be the one to bare the consequences of your stupidity"

Hindi gusto ni Manuel na saktan ang anak na si Maria sa ganong paraan subalit hindi rin niya kakayanin na mawawala ang Tanging paraan upang maisalba ang nanganganib nilang Ospital.

Maslalo pang nawasak ang kanyang puso nang lumuhod ang  dalaga upang sakanya ay mag maka awa na hwag saktan ang mga tao na nasaharap nila.

"Just say yes and we are done here"

Akala niya kung magmamatigas pa ang kanyang anak subalit pumayag rin ito.

"O-okay you win"

Hinayaan nalamang ni Maria na kaladkarin siya ng mga tauhan ng kanyang ama papasok sa sasakyan upang hindi malagay sa kapahamakan ang pamilya Madrigal lalo na si Leonardo.

Akala ng dalaga kung aalis na sila subalit nilapitan pa ng kanyang ama si Leonardo upang kausapin ito.

"I wanted to formally introduce myself. I'm Dr. Manuel Dominggo ang ama ni Isabelle"

Pagpapakilala niya sa kanyang sarili.

"Hindi ako pumunta rito para mang gulo, nandito ako upang mag maka awa na pakawalan mo ang anak ko. Kailangan ko siya at umaasa ako na sana maintindihan mo"

Hindi kumibo si Leonardo sa pakiki usap ng ama ni Maria dahil gulong-gulo na din ang isipan nito.

Gusto niyang sabihin na hindi maari subalit alam niya na hindi siya ang karapat-dapat para sa dalaga dahil masasaktan niya lang ito sa huli.

Bago paman maglaho si Maria sa kanyang paningin, tinignan niya ito ng puno ng pagmamahal ngunit tila namamaalam.

---

Lumipas ang halos isang buwan at nakita ni Manuel kung gaano naging miserable ang buhay ng kanyang anak..

Hindi rin lingid sa kanyang kaalaman na unti-unti nang nasisira ang kalusugan ng dalaga dahil kinakailangan  pa nito ng gamot na pampatulog para lang makapag pahinga.

At bilang isang ama, hindi niya matiis na panooring masira ang buhay ng kanyang anak dahil lang sa kagustuhan niyang maisalba ang Ospital nila.

Napagpasyahan ni Manuel na hayaan nalamang ang si Maria na piliin kung sino nga ba ang nais nitong mahalin.

Pero bago ang lahat, alam niya na kailangan muna niyang ayusin ang idinulot niyang gulo at sinimulan niya iyon sa muling pakikipag usap kay Leonardo.

"Patawarin mo sana ang pagiging makasarili ko Iho. Buong puso kong binabawi ang pakiki usap ko noon na pakawalan mo ang anak ko"

Tumingin sa mga mata ni Manuel si Leonardo at napangiti nalamang ng mapait.

Alam niyang kahit pagbigyan sila ng ama ni Maria, hindi parin aayon ang tadhana.

"Salamat po subalit hindi ko na siya gustong saktan pa."

Gumuhit ang pagtataka sa mukha ni Manuel.

"May sakit po ako at araw-araw itong lumalala"

End of Flashback

Present (2020)

Maria Isabelle's POV

"Isabelle he has leukemia and was already in stage 3 at that time."

Hindi ako makahinga sa mga nalaman ko. I keep on cursing myself for being so Stupid back then.

I was so blinded with my own pain that's why I didn't see his.

"I introduced him to the best Doctor who could help him. Once a week dumadalaw siya sa office ko upang masuri namin ang progress sa sitwasyon niya but then his body refuses to accept any medical process anymore"