Not: Hikayem tamamlandığı zaman final yazısını göreceksiniz. Nedense ben yapmadığım halde tamamlandı yazıyor.
Ay; yeni okuluna ayak bastığı anla beraber, çözülmesi zor bir bulmacanın içine girdi. Okulda duymaması gereken seslere ve kendisi ile ne a...
Şarkıyı açarak okumanız tavsiye ederim. Özelliklede benim gibi Billie Ellish'in şarkılarını seviyorsan bu sana daha fazla keyif verecekir ;) Yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar...
Bazen yok olduğumu düşünüyordum engin denizinde. Hiç bir şey bulamayacaktı beni. Görünmüyordum çünkü ben. Beni sen sürüklüyordun sonsuzluğa. Ama hayır! Ben yok olmamıştım. Sadece kaybolmuştum. Bunu biliyorum. Çünkü sen masmavi devasa bir deniz isen, bende senin üstündeki maviliği bozan parlak aydım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Deniz ve Berk sıradan büyük bir hızla kalktılar. Koridora çıktılar.
"Sen bittin oğlum." dedi Berk ve onu yere itti.
"Kızın kolunu mosmor yapmışsın. Kendi sıranı bekledin herhalde." dedi Deniz ve yüzüne bir yumruk attı. Evet Tuna'yı yerde dövüyorlardı. Buna bir son vermeliydim. Okulun içinde olacak şey değildi!
"Deniz tamam bırak lütfen. Müdür gelicek. Benim yüzümden başınıza iş almanızı istemiyorum.Zaten çokta acımıyor."
Deniz sert gözlerini benim üzerime dikti. Tuna'yı bıraktı ve üzerime doğru adım atmaya başladı. O adım attıkça ben geri geri gidiyordum. Ve en sonunda sırtımın, soğuk ve sert bir yere yapıştığını hissettim. Ellerini iki yana açtı. Ve yüzünü bana doğru yaklaştırdı.
"B-ben aslında yani tamam acıyor ama___" gibisinden bir şeyler geveledim. O ise gözlerime bakmaya devam ediyordu.
"Sana gitmemeni söylemiştim! Ama sen onu tanıyormuş gibi gittin. İnsanlar hakkında çok şey bildiğini sanıyorsun. Ama hiç bir şey bilmiyorsun.Bunu aklına sokarsan iyi edersin." dedi öfkeyle.
Gözlerini hiç kaçırmıyordu gözlerimden. Bir şeyler söylemek istiyordum ama söyleyemiyordum. Ağzım kilitlenmişti resmen. Onun yerine bende onun gözlerine bakmaya karar verdim. Gözleri Ela rengindeki okyanusu andırıyordu. O okyanusta sürekli tsunamin çıkıyor gibiydi. Ben ise onun gözlerinde pusulasız kalmış, küçük bir sandalmış gibi hissediyordum... Nereye gideceğimi bilmiyordum... Kendimi okyanusa bırakmıştım.
20 saniye bakıştıktan sonra Berk,
"Deniz tamam bırak kızı.Bir hata yaptı. Ve bir daha yapmayacak." dedi beni sözleriyle iğneleyerek.
Deniz son kez baktı okyanusunda kaybolmuş sandala, bende son kez baktım beni kaybeden okyanusa...
Ellerini yavaş yavaş çekti ve sınıfa doğru ilerledik. Sınıfta kimse yoktu. Herkes konferansa salonundaki küçük çaplı partideydi. Biz ise sınıfa girmiştik. Aslında böyle daha rahattım.Güvendiğim insanlarlaydım. Ah ne diyorum ben. Daha yeni tanıştık. Dur biraz Ay. Ama beni iki kez kurtarmışlardı. Buda inkar edilemez tabii.
