Not: Hikayem tamamlandığı zaman final yazısını göreceksiniz. Nedense ben yapmadığım halde tamamlandı yazıyor.
Ay; yeni okuluna ayak bastığı anla beraber, çözülmesi zor bir bulmacanın içine girdi. Okulda duymaması gereken seslere ve kendisi ile ne a...
Merhaba! Umarım bu bölümü de beğenirsiniz. Şarkıyı açarak okumanız çok daha hoşunuza gidecektir. İyi okumalar...
Herkesin önüne bir kapı çıkar. Sadece senin,benim değil. O kapıları açmak için önündeki karanlığa katlanman gerekir. Karanlık önce korkularını sunar önüne, sonra pişmanlıklarını, sonra acılarını... Bunlarla karşı karşıya kaldığında unutmaki karanlığın ardında seni bekleyen bir ışık var. Ve tabi arkasında seni bekleyen bir kapı daha. Korkma sakın. Bende korkmuyorum. Sonu gelmeyen kapıları açmaya gidiyorum emin adımlarla. Çünkü biliyorum ki hayat böyle bir şey. Sürekli bir kapı koyuyor önüme. Zaten her açılan kapının ardında başka bir kapı olamsa, kapıları açmanın ne anlamı olur ki?...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu sesin sahibi Deniz'den başkası değildi. Sesi çok sinirli çıkmıştı. Onun sesini duyan Emre ise kollarını indirdi ve üzerimden çekildi.
"Ne oluyor burda?! Neyi açıklayacakmışsın Ay ?" Berk sinirle bana bakıyordu.
Deniz ise Emre'ye yaklaştı ve yakasından tutarak onu hafifçe sarstı.
"Emre,bir daha sakın ona dokunmaya kalkma. Yoksa sana bi dokunurum aklın yerine gelemez!"
"Sakin ol şampiyon. Bir şey yapmıyordum."
"Gördüğüm şey neydi o zaman?!"
"Sadece bir şey söyledim."
"Bir şey söylerken insananları duvara yaslamak çok mu hoşuna gidiyor. Seni yaslayımda gör o zaman." dedi ve aniden Emre'yi duvara itti.
"Nasılmış?!" diye sordu Deniz. Emre ellerini iki yana açtı, teslim oluyormuş gibi.
"Tamam ,tamam. Ne kadar abarttın."
Deniz tekrardan onu iticekken Berk araya girdi. "Tamam yeter bu kadar!"
"Berk haklı. Deniz lütfen hemen gidelim burdan."
Deniz öfkeli gözlerle son kez Emre'ye baktı ve bize doğru döndü. Emre duvara yaslı bir şekilde duruyordu. Biz üçümüz ise telefonlarımızdaki ışıkları yakarak önümüzü aydınlatmaya çalışıyorduk. O anda bir ses durdurdu bizi.Benim korkuyla irkilmeme neden olmuştu.
"Hayırdır çocuklar. Ne yapıyorsunuz burada?" dedi ciddi bir ses tonuyla müdür. Emre'nin bana baktığını fark ettim. Deniz ile Berk ise gayet rahat bir şekilde müdüre bakıyorlardı.
"Eee biz Ay'a okulu gezdirmek için buradayız Nihat Amca."dedi Emre. Nihat AMCA! Bu bir şaka olmalı. Lütfen biri bana şaka olduğunu söylesin.
"Emre sana kaç kere diyeceğim bana Nihat Amca deme diye. Ben senin müdürünüm. Şimdi herkes sınıfına." Emre mahçup bir şekilde müdürün suratında baktı.
