12.Bölüm~ Sözde Kahraman!

82 8 7
                                    

Merhaba! Bugün diğer bölümlere göre daha uzun olan bir bölüm yazdım. Umarım beğenirsiniz. Kitabı okurken yorum yapmayı unutmayın. Her zaman söylediğim gibi, iyi okumalar...

Kendimi sonu olmayan bir yolun, sonunu bulmaya adamıştım sanki. Kurallar sınırsızdı bu yolda. Zorluklarda bir o kadar can acıtıcı... Bunu bilerek girdiğim yoldan nasıl çıkacağımı bilmiyordum. Üstüne üstülük bu yolda tek değildim. Onlarıda peşimden sürüklüyordum. Belki de ben değil, onlar beni sürüklüyordu. Sürekli kendini 'korku' diye adlandıran çocuk, şimdi ise asıl korku ile yüzyüze gelecekti. Bunun sonunu merak eden tek ben değilim sanırım.

 Bunun sonunu merak eden tek ben değilim sanırım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Berk'i uyandırıp kahvaltımızı yaptık. Saat 10 olmuştu.

"10.30'da evden çıkacağız. Ona göre hazırlanın." dedi Deniz.

"Tamam. Ben 15 dakika sonra hazılanacağım." dedim ve kendimi salondaki koltuğa bıraktım. Telefonda oyalanmaya başladım. Sosyal biri olmadığım için hiç arkadaşım yoktu. Bu yüzden mesaj atanda yoktu. Açıkçası bu çokta umrumda değil. Ben tek olmayı seviyorum.

Berk yanıma oturdu.

"Ne yapıyorsun?"

"Telefonda oyalanıyorum. Sen?"

"Sıkılıyorum. Kendini anlatsana biraz. Ay nasıl biri?"

Konu Deniz'inde ilgisini çekicek olmalı ki, oda karşı koltuğa oturdu.
Telefonu kapattım.

"Neyi merak ediyorsun?"

"Mesela neden hiç sevgilin olmadı? Neden bu okula geldin?"

Sevgilim olmaması neden bu kadar tuhaflarına gidiyor anlamıyorum.

"Sosyal biri değilim. Babamın işi yüzünden İstanbul'dan taşındık."

"Arkadaşlarını özlemiyor musun?"

"Arkadaşım yok." dedim gülerek. Sosyal biri değilim diyorum,bana arkadaşların diyor of Berk!

"Ne!? Neden yok?" diye sordu Berk yine. Gözlerimi devirip ona baktım.

"Sosyal biri değilim dedim ya."

"Neden değilsin?" Diye soruyor Deniz. Kaşlarımı kaldırarak ona baktım. Açıkçası bu konulara pek girmek istemiyordum.

"Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum." diyerek başımı aşağı doğru eğdim.

"Ne olduysa bize anlatabilirsin." dedi Berk güven verici ses tonuyla. Benim için zor olacaktı, biliyorum. Ama anlatabilirdim değil mi?

POLARİSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin