Not: Hikayem tamamlandığı zaman final yazısını göreceksiniz. Nedense ben yapmadığım halde tamamlandı yazıyor.
Ay; yeni okuluna ayak bastığı anla beraber, çözülmesi zor bir bulmacanın içine girdi. Okulda duymaması gereken seslere ve kendisi ile ne a...
Merhaba. Öncelikle şunu söylemek isterim ki; kitabıma biraz ara vermiştim. Yazmaktan biraz sıkıldığım için. Ama sonra yazmam için istek aldım. Ve bunlar bana biraz daha heves kattı. Bu yüzden kitabıma tekrardan başladım. Ancak yaklaşık 2 hafta bölüm gelmeyebilir. Çünkü yazlığa gidiyorum. Şimdiden kusura bakmayın. Her neyse fazla uzattım. Okurken kitabıma yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar ❤️
Küçükken korktuğum şimşek sesleri şimdi ise bana huzur veriyor. Önceden en ufak şeyden korkan ben, şimdi ise daha büyük korkularla yüzyüzeyim. Daha büyük acılarla gözlerimi açıyorum yataktan. Ve hepsi bedenime güçlü durmam için yalvarıyor. Çünkü biliyorum ki ruhum acı çeksede, bedenim her zaman kendini gizleyebiliyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şaşkınlıktan ağzım açık kalmış bir şekilde yüzüne bakıyordum. Oda her zamanki sert gözleriyle beni tutuyordu. Yavaş yavaş beni yere doğru bıraktı.
"Ne oluyor burda?!" Deniz'in sesi çok öfkeli çıkmıştı.
"O-olan bir şey yok. Sınıfa giderken ayağım kaydı ve düşecekkende Emre beni tuttu."
"Neden bırak beni dedin o zaman?!" diye sordu sinirle Berk. Sende mi der gibi baktım suratına.
"Daha fazla tutmasına gerek olmadığı için." Berk tarafından duvara doğru itilmiş olan Emre'ye sertçe baktım. Bu çocuğun derdi neydi! Aklı fikri eğlence peşinde herhalde. Ama aradığı eğlencenin bende olmadığını anlaması gerek artık.
Dördümüz arasındaki uzun bir bakışmanın ardından Deniz'e döndüm.
"Sınıfa gidelim. Burda dikilmenin bi anlamı yok."
Berk onaylarcasına kafa salladı. Deniz ise Emre'ye yaklaşarak kulağına bir şeyler fısıldadı. Sonrada önümüzden geçerek sınıfa ilerledi. Berk ve bende gerisinden onu takip etmeye koyulduk.
"Emre'ye güvenmiyorum. Seninde ona güvenmemen gerek Ay." dedi Berk. Ona güvendiğimi kim söyledi Allah aşkına.
"Zaten güveniyorum. Dediğim gibi sadece yardım ediyordu."
"Kantindede yanındaydı. Sence bu normal mi?"
Şaşkınlıkla yüzüne baktım. Aslında haklıydı. Emre her zamanki kızlara yürüyen erkeklerden olabilirdi.
"Haklısın." dedim başımı aşağıya doğru eğerek.
"Ayrıca onun katil olma ihtimalini unutma. Bir katille arkadaş olmak istemezsin öyle değil mi?" dedi Berk. Gülerek omzuna vurdum.
"Hayatta en istediğim şey bu olurdu herhalde."
Karşılıklı gülüşmeye başladık. O sırada Deniz arkasını döndü ve sert gözlerle bize baktı. Berk'te kulağıma yaklaşarak fısıldadı.
"Bu adam bana aşık haberin olsun. Baksana beni nasıl kıskandı." Dediği şeyle kahkahamı tutamadım. Bunu duyan Deniz tekrardan arkasını döndü ve yanımıza geldi.
