Zoraki Koca #WATTYS 2019

°36°

Hakan yeşilyurt: Sana olan sevdamdandır bilesin.

Zamanla daha da büyür acılar.

Benim annem ölüyor, babam ise gülüyor

********************************************

Ayfer ablanın gözünün içine baka baka annemin ölümünü anlatıyordum ne garip oysa ki ben hazer için konuşmaya gelmiştim ayfer ablaya.

Gözümden akan yaşları silip masaya baktım çay bardağını elime alıp bir yudum içip geri yerine koydum.

"Neyse abla ya benim dertlerim bitmez nen sana şimdi bi konudan bahsedicem" dediğimde ayfer abla da kendine gelip bana baktı.

"Bahset bakalım zaten biliyorum da konuyu yine de sen bi anlat" dediğinde sanki az önce ağlayan ben değilmişim gibi hafif güldüm.

"Abla ben hazer için geldim buraya malum iki de bir sıkıştırıyorsun kızı evlen diye benim demem o ki biraz daha sabret abla bi düzen kursun kendine bak sana kendimden örnek veriyorum 21 yaşında evlendim de ne oldu başım dertten çıkmadı bırak hazer sevdiği adamla evlensin sen şimdilik biraz dur zaten hazer de istiyor evlenmeyi ama kendi istediği biriyle " dediğimde ayfer abla da kafasını sallayıp onayları beni. Hayret ayfer abladan beklenecek bir hareket değil bu neyse çıkar şimdi kokusu.

"Tamam dilan sen söyle hazere bundan sonra onu evlen diye zorlamam ama sen de onu yalnız bırakma olur mu?" Deyip alnımdan öptüğünde aradığım anne şevketini onda bulmuştum sanki bana sarılıp beni kendine çektiğinde ise içime attığım gözyaşlarım teker teker aktılar.

"Tamam ablam" diye zar zor karşılık verdiğimde ise ayfer abla bana daha çok sarılıp saçlarıma minik buseler kondurdu.

"Ah kuzum neler yaşamışsın sen öyle ya dilan bana bak bu kadar güçlü olmak zorunda değilsin" diye öğüt verir gibi konuştuğunda ise kafamı kaldırıp ona ben güçlü değilim ki abla demeyi çok isterdim. Ben güçlü değilim abla güçlü olan acılarım.

Ayfer ablanın dizlerine yatıp biraz gözlerimi kapattığımda annemin o melek yüzü hayallerimde canlanmıştı işte o zaman anlamıştım annemin yerini kimsenin tutamayacağını.

Biraz daha ayfer ablanın dizlerinde yattığımda mutfakta duran saat dikkatimi çekti neredeyse akşam olmuştu zaman ne kadar da çabuk geçmişti öyle oysa geleli daha ne kadar oldu ki .

Hazerin merkezini kapatma vaktinin geldiğini hatırlayınca ayfer ablanın dizinden kalkıp telefonumu elime aldım. Tuş kilidini açıp hazeri aradım çok geçmeden telefonu açtığında ise sesi gayet mutlu geliyordu anlaşılan yine sevdiği insanlar gelmiş merkeze.

"Hayırdır maviş ne oldu da öyle gülüyorsun" dedim. Bana yine gülerek cevap verdi.

"Kız bak merkeze yeni bi abla geldi görsen nasıl eğlenceli bu arada sen ne zaman geliyorsun ben kapatıyorum merkezi az sonra" dediğinde arkadan gelen seslere aldirmayip cevapladım.

"Biraz sonra geleceğim sen bekle beni çıkıyorum zaten ben de bitti işlerim" deyip vedalaşıp telefonu kapattık. Ayfer ablaya dönüp ellerini avucumun içine aldım.

"Abla beni dinlediğin için teşekkür ederim kendi dertlerimle senin de başını ağrıttım kusura bakma olur mu?" Deyip avucumun içinde ki ellerini öptüm. Bana bakıp gülümseyerek cevap verdi.

"Ne kusuru dilanım ne zaman istersen gel ben hep dinlerim seni hadi sen bekletme bizim sabırsızı dikkatli git yollar kötü" deyip beni kendine çekti alnıma bir küçük öpücük kondurup bana sıkı sıkı sarıldı daha sonra ise göz kırpıp güldü.