Zoraki Koca #WATTYS 2019

°27°

Cem adrian & şebnem ferah: önce buz üstünde yürüyorum

Beklemek ,şimdi hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız...

En çok korktuğum şey karanlık, en az korktuğum şey kaybolmak...

****** ****** *****  ****** ****** ******* ********

Hastanede geçen 1 ayın  sonunda taburcu olmuş çıkmıştım. Kurşun karın boşluğuma denk geldiği için uzun bir süre uyumuştum, uyandığımda ise bazı gerçekler yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı.

Benim annem ölmüştü, annemi babam öldürmüştü. Ben yıllarca meleğimin yerine esma anneyi koymuşum onu annem sanmışım,ben esma anneye anne demiştim yıllarca. Esma anne bana masal okuyup beni uyutmuştu, esma anne bana annelik yapmıştı. Benim arkamda annem değil hep esma anne var olmuştu. Abilerim ne kadar da şanslılar, bir anneleri var başlarında, Benim se sadece anne diyebileceğim biri...

Esma anne ben ezhelle evleneceğim zaman babamı karşısına almış evlenmemem için çabalamıştı. Ben daha 3-4 yaşında küçük bir çocukken annemin ölümüyle sınanmıştım.

İste şimdi neden apar topar evlendirildiğimi anlamıştım. Babam beni gözünün önünden kaldırmak istemişti. Gayet te başarılı olmuştu. Tabi kendi çapında bir başarı bu.

İste şimdi yine burdayım,yine annemin öldüğü evdeyim, yine benim canıma kıymaya çalıştığı evdeyim, yine yeni yeniden burdayım. Ama bu sefer farklı bir sebepten gelmiştim buraya. Bugün hesap günü cihan ağa, bugün bana her şeyi tek tek en başından anlatacağın gün,bugün benim günüm...

Araba konağın önünde durduğu zaman gözüm kapının önünde duran siyah arabaya takıldı. Babam yine çağırmıştı o adamları bu eve.

Asla vazgeçmeyeceksin değil mi baba?

Arabadan inip bir kaç adımda arabanın önünde durdum biraz konağa baktıktan sonra ezelin komutuyla yürümeye başladım. Konağın kapısının önüne gelince bir süre bekledik daha sonra kapının önünde ki korumalara kapıyı açmalarını söyleyip avluya doğru yürümeye başladık.

"Cihan ağaaa!!!" Diye bağırdı ezhel babama. Ezhelin bağırmasından sonra babamın o heybetli bedeni balkonda görüldü. Bize doğru bakıp.

"Sizin burda ne işiniz var yine hangi hakla girersiniz benim evime derhal çıkın dışarı!!" Diye gürledi bizi beklemediği her halinden belliydi fakat bizden korkuyor du daha çok ta benden.

Küçükken birisi bana bir şey yaparsa kendini savunayım diye babam abilerime bana silah kullanmayı öğretmenlerini söylemişti. Nerden bilebilirdi ki o kendimi korumam için öğrenmemi ıstediği silahı günün birinde onun için kullanacağımı.

"Annemi nasıl öldürdün baba? nasıl kıydın benim anneme baba? Söylesene vicdanın  rahat mı? Rahat uyuyormusun geceleri? Söylesene baba hiç mi sevmedin annemi? Sevseydin öldürmezdin onu insan sevdiğine kıyamaz" gözlerimden akmaya hazırlanan yaşları sildim. Şimdi değil, şimdi degil,şimdi olmaz, şimdi ağlamak istemiyorum.

Babam merdivenleri inip hızlı bir şekilde yanımıza geldi kendimi bir iki adım öne attım. Babam tam önümde durduğunda kendini tutamayıp elini kaldırdı. Bana tokat atacaktı ama bir el tutmuştu babamın elini.

"Bir kere izin verdim bir daha tekrarlanmasına izin vermem!!" Diye sessiz bir şekilde konuştu ezhel. Tuttuğu elini sertçe bıraktı ve yanımda durdu.