Zoraki Koca #WATTYS 2019

°9°

Bölüm şarkısı : selim Gülgören - zaafımsın

Belki yarın daha güzel olur

"Ben senim"

............................ .................... ........................... ....... ...

"Ne diyorsun sen ya"

"Ben senim "

"Bu da ne  demek oluyor "

"Senin yıllar sonraki halinim ben "

"Babam niye bu halde ?"

"Onun hala senin baban olduğunu mu düşünüyorsun?"

"Ama ... ama o benim babam

"O senin baban değil küçükken sana yaptıklarını hatırla  "

"Ben. Ben bir şey hatırlamıyorum  "

"O adam annemizi öldürdü"

"Hayır o yapmaz öyle bir şey yapmaz.."

"Yapmaz, yapmaz, yapmaz " diye bağırarak uyandım. Elimi alnıma götürünce kan ter içinde kaldığımı fark ettim neydi bu şimdi neden rüyamda 5 yaşındaki küçük bir kız çocuğuydum ben.

Yatakta doğrulup ayaklarımı aşağıya sarkıttım. Ayağa kalkıp odanın kapısını açtım ve kendimi dışarıya attım mutfak olduğunu düşündüğüm yere doğru gidip masanın üzerinde ki sürahiden kendime bir bardak su doldurdum.

Bugün ikide bir kabus görüp durdum. Nedeni neydi bilmiyorum ama kabus ta olsa içimden bir ses benden gizledikleri bir şey var diyordu.

Su bardağını masanın üstüne koymamla elimden kayıp yere düşmesi bir oldu kısa bir anlığına kırılan bardağın parçalarının dağılışına baktım daha sonra yavaş yavaş etrafa saçılan cam kırıklarını toplamaya başladım.

Bardağın görünen parçalarını toplayıp çöpe attıktan sonra ufak parçaları toplamaya başladım avucuma koyduğum parçanın biri avucumu kestiğinde ah diye sessizce inledim daha sonra ise ne yaptığımın farkına varıp hatanın neresinden dönersem kârdır diyip elimi suya tuttum. Kan biraz durunca kağıt havlulardan bir kaç tane kopartıp avucuma bastırdım.

Tezgahın üstündeki elbeziyi alıp yerdeki cam kırıklarını topladım onları da çöpe atıp el bezini de dikkatlice yıkayıp mutfağın kapısına doğru yürüdüm.

Kapıyı açtım tam çıkacakken kapının önünde duran bir adet ezhel karşıladı beni ona 'ne var be' bakışı atıp radarından kurtulmak için bir hamle yaptım ama tabiki de kurtulamadım.

Beni kolumdan tutup kendi odası olduğunu düşündüğüm yere çekiştirmeye başladı odanın kapısını açıp içeri girdiğimizde beni yatağının üstüne oturtup avucumda ki peçeteye bakıp siyah bir dolabının yanına doğru ilerledi.

İçinden sargı bezi krem gibi şeyler çıkartıp yanıma oturdu. Elimi ellerinin arasına aldığında ise hızlı canım çekip ayağa kalktım

"Senin yardımına ihtiyacım yok ezhel ARAS"

Kapıyı çarpıp kendi kaldığım odaya gittim bavuluma doldurduğum eşyaların arasından krem çıkartıp avucuma sürdüm daha sonra da bavuldan büyük yara bandı çıkartıp avucuma yapıştırdım.

Havaya baktığımda aydınlanmaya başlamıştı ve saat neredeyse 5'i geçiyordu.

Kafamı yastığa koyup gözlerimi tekrar kapatmaya çalıştım ama korkuyordum ya tekrar kabus görürsem, ya tekrar babamı o halde rüyamda görürsem bunu bir daha görmeye katlanabileceğimi sanmıyorum. O yüzden uyanık kalmaya karar verdim zaten neredeyse sabah olmuştu en iyisi yataktan çıkmamak hem sıcaktı da burası kim sıcacık yataktan çıkmak ister ki kendi kendime

"Uyumuyorsan bile yataktan çıkma dilan" dedim ve yatağa daha da sokuldum.

Bugun kendime ev bakacaktım bu şehire ilk defa geldiğim için hiçbiryerini bilmemem çok normaldi ama emlakçıları dolaşacağım için taksiciye beni her hangi bir emlakçılara önünde bırakmasını söyleyecektim daha sonrasında kendi yolumu kendim bulabilirim diye düşünüyordum umarım yanılmam.

Saçıma başıma şekil verip elbisemi falan da düzelttikten sonra çantamı elime aldım içine telefonumu koyup odadan çıktım dün gelirken giydiğim spor ayakkabılarımı da ayağıma giyip dışarıya çıktım. Kapının önünden geçen bir taksiyi durdurup taksiciye beni herhangi bir emlakçının önünde bırakmasını söyledim.

Taksi yarım saat sonra emlakçıların önünde durunca parasını ödeyip taksiden indim ilk gördüğüm dükkanın kapısından içeriye girince kendime göre küçük bir daire aradığımı söyledim bana buraya çok uzak olmayan bir sitede çok güzel ve çok uygun fiyatta bir daire olduğunu söyledi.

Adamla beraber eve bakarken eve resmen aşık olmuştum ev tam istediğim gibi olduğu için daha fazla beklemeden adama dönüp

"Tamam bu daireyi alıyorum" dedim

Evim için mobilya bakmaya gittiğimde mobilya fiyatlarının gerçekten de çok pahalı olduğunu fark ettim ama yapacak bir şey yoktu en uygun ama en gösterişli olanını seçip almaya karar verip dükkandan çıktım.

Diğer ıvır zıvırları da alıp ezhel in evinin yolunu tuttum.

Ezhele henüz taşınacağımı söylememiştim ama sanıyorum ki taşınmam onun daha çok işine gelecek eve gittiğimde yarın gideceğimi söyleyip bu evden ayrılacaktım.

Bavullarımı ayarlayıp odamın kapısının önüne koydum ceketimi çıkarıp salona geçtim salona geçtiğimde ezhelin yanında oturan çocuk dikkatimi çekti ben de hemen karşı koltuğa oturup konuşmak için ağzımı açtım ama açmakla kalamam bir oldu ezhelin yanındaki çocuk beni gösterip.

"Abi abicim bu güzel bayan kim ilk defa görüyorum da onu burda " çocuk ayağa kalkıp yanıma doğru yaklaştığında önümde durup yüzüme boş boş bakmaya başladı.

Ezhel de önümde duran çocuğa bakarak sinirli bir şekilde.

"Sanane aç karnını doyur da bir an önce evimden defol git "dedi beni de böyle kovarmıydı? Kovardı ezhel bu her şeyi yapar o diye geçirdim içimden

Çocuk gözlerinizi ezhelden çekip bana baktı tekrar.

"Bu uyuzun söyleyeceği yok siz kim olduğunuzu söylermisiniz güzel bayan " dedi ve benden bir cevap bekiyormuş gibi gözlerimin içine baktı ben yine tam cevap verecekken ezhel kafası önde bir şekilde cevap verdi

"Karım"

İyi okumalar canlar 🌹🌹

2207🌹