Zoraki Koca #WATTYS 2019

°17°

Badem: Sen Ağlama

Sen benim en karanlık gecede Gökyüzünde beliren Yıldızımsın...

"Ben hiçbir yere gitmiyorum"

..... ...... ....... ..... ...... ...... ...... ...... .... ...... ...... ...... ...

Dilan

"Ne demek hiçbir yere gitmiyorum Dilan öldürecekler seni diyorum " diyen esmaya bakıp

"Esma ben bir ağa kızıyım, ben silah sesleriyle büyüdüm  bunu en iyi senin bilmem lazım şimdi ben kaçıp gidersem nerde kalır benim ağa kızlığım ben korkmuyorum kimseden Esma sen beni düşünme " diyince Esma da dediklerimi onaylar gibi başını salladı yatakta aşağıya kayıp

"Şimdi izninle uyumak istiyorum" diyince tekrar kafasını sallayıp yanıma geldi yastığımı düzeltip yatmama yardım ettikten sonra odadan çıktı.

Esma odadan çıktıktan sonra gözlerimi kapattıp o ölen kızı düşündüm. Ezhel yüzünden mi ölmüştü gerçekten yoksa sadece Ezhel'i mi bahane etmişti?

Ezhel uyanmıştı bu kadar çabuk uyanması onun için iyiydi ama benim için de iyi olacağını hiç sanmıyorum. Esma dediklerinde bir yandan haklıydı da Ezhel için kendi canımı tehlikeye atıyordum Ezhel buna değer miydi? İşte bunu bilemiyorum.

Yatmak için uyandığım yataktan doğrulup sürahiyi bir bardak su doldurdum kendime yavaş yavaş suyu içip bardağı geri yerine koydum. Daha sonra olağan üstü bir olay olmadan geri yatağa yattım. Olağan üstü bir olaydan kastım Ezhel'in odama gelmesi falan dı  ana gerçek dünya da olduğumuz aklıma gelince gözlerimi yavaşça kapatıp uyumaya başladım.

"Dilan hanımın durumu gayet iyi bugün gün içerisinde taburcu edebiliriz geçmiş olsun Ediz bey" Ediz mi? Hayaller ezhel hayatlar Ediz işte.

Gözlerimi ağır ağır açıp karşımda doktorla konuşan edizi buldum. Doktorla el sıkıştıktan sonra bana döndü.

"Uyanmışsın doktor bugün eve gidebileceğini söyledi"

"Ediz her şey için çok teşekkür ederim "

"Teşekkür Etmene gerek yok kendine dikkat et yeter" gözlerimi bir kere kapatıp tekrar açtım masum bir gülümsemeyle edilen bakarken içeriye hızla biri girdi. Bağırarak girmemiş olsaydı gelen kişinin başkası olduğunu düşünebilirdim ama içeriye giren kişi esmaydı.

"Dilaaaaaannnn!!!" Diye bağırarak içeri girince sanki kıyamet kopmuş da benim haberim yok sanmıştım gözlerimi esmaya dikip ne diyeceğini merak ederek beklemeye başladım.

"Hayır, hayır bugün eve gidemezsin?" İyi ama neden gidemezdim.

"Neden?" Ediz ve ben aynı anda esmaya aynı soruyu sorduk neden?

"Vedatın adamları hastanenin önündelermiş serdar haber verdi az önce öyle az da değillermiş baya varlarmış o yüzden Dilan bugun eve gidemez gitmemeli ona zarar verecekler " Esma edize dönüp " bir şey yapsana Ediz " diye bağırdı esmaya böyle durumlarda da sakinleştirmek oldukça zor olabiliyordu.

"Esma tamam sakin ol" edize bakıp " ikiniz de sakin olun" diye ikisini de sakinleştirmeye çalıştım. Tabiki bütün çabalarım boşa çıkarken bana sadece izlemek kalmıştı.

Ediz hemen cebinden telefonunu çıkartıp birini arası daha sonra da konuşmak için odadan dışarı çıktı Esma hızlı bir şekilde yanıma gelip yatağın boş tarafına oturdu.