Troye sıvan: youth
Ezhel : Geceler
Siyahın karanlığında gömülü kaldı mavi
"Dilan "
....... ...... ......... ...... ..... .... ..... ...... .... ...... ........ .....
Dilan
Ediz beni aradıktan sonra eşyalarımı toplayıp hızlı adımlarla öğretmenler odasından çıktım. Merdivenleri seri adımlarla inip bahçeye çıktım.
Okulun kapısının önünde duran Mercedes arabanın camı açıldı içinden edizin çıktığını görünce hemen kapıyı açıp arabaya bindim.
Arabaya biner binmez edizin elefonu çalmaya başladı. Arayan her kimse edizin suratı baya düşmüştü. Arabadan inip dışardan telefona cevap verdi.
O kadar bağırıyordu ki saki birine bir şey olmuş gibi. Sanki biri onu tehdit ediyor gibiydi.
Telefonu kapatıp arabaya biner binmez direksiyon'a yumruk atıp arabayı çalıştırdı. Meraktan çatlıyorum biri de bana ne olup bittiğini anlatabilir mi lütfen.
Ediz yol boyunca ağzını açmayıp sadece yola bakıyordu. Bir an bu yolun benim evime giden yol olmadığını fark edince en sonunda sessizliğimi bozup edize döndüm.
"Nereye gidiyoruz Ediz?"
"Hastaneye gidiyoruz!' Diye bağırınca bir an gerçekten kötü bir şey olduğunu anladım.
"Birine bir şey mi oldu?" Diye sordum ne yapayım merak ediyorum. Bana dönüp yüzüme kısa bir süre baktı sonra tekrar önüne dönüp.
"Abim" dedi ve biraz bekleyip devam etti
"Vurulmuş" diyince başta olayın ciddiyetini anlayamamıştım bir süre sonra kendime gelince "Durumu nasılmış?" Diye sordum.
"Bilmiyorum gidince öğrenicez" dedi o da sinirliydi bir yandan bir yandan da abisi için endişeleniyordu.
"Ediz?" Dedim bana cevap vermeyeceğini bilerek
"Ben gelmesem daha iyi olacak" diyip bana bir tepki vermesini bekledim fakat yüzünde ki hiç bir kas oynamadı ağzından da tek bir kelime çıkmadı. Biraz bekledikten sonra tekrar bir şey demek için dudaklarımı araladım tam o sırada araba sert bir fren yaptı ve Ediz yine hiçbirşey demeden arabadan indi.
Ben de yavaş adımlarla arabada inip edizin yanına gittim.
Edizi takip edip o nereye giderse ben de oraya gidiyordum en sonunda koridorda 5-6 kişinin olduğu bir yere geldik
Üstünde kocaman harflerle 'ameliyathane' yazan yerin önüne gelince koltukta oturan kadın dikkatimi çekti kadın bizi gördüğü an da hızlı adımlarla yanımıza gelip edizi yanımdan alıp bir yere götürdü bu giden kadının ezhel in annesi olması ihtimali çok fazlaydı.
Koltuğun diğer köşesinde kafasını kokarım arasına almış oturan Bir adam var dı o adamın da ezhel in babası olduğunu anladım fakat ne annesi ne de babası üzülmüş gibi değiller di babası belki biraz üzgün olabilir di ama bunu asla dışarıya göstermiyor du sanki burda beklemeye alışkın gibi bir hali var dı adamın.
Duvara yaslanmış 3 erkek daha var dı hiç birisini görmemiştim daha önce zaten buraya geleli de çok olmamış tı ezhel hakkında bildiğim tek şey ezhel ile edizin kardeş olduğuydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zoraki Koca #WATTYS 2019
Fiksi RemajaBoy aynasının önünden ayrılıp aşağıya baktım. neden herkes bu kadar mutluyken ben ağlıyordum? cevabı çok basit zorunluluktan sevmediğim bir insanla evleniyordum ağlamam için en büyük sebeptir iste bu. süslenmiş olan araba çarptı asıl önemli olan ise...
